H Ρένα Δούρου μιλάει στο Queen.gr

Συνέντευξη στην Αφροδίτη Γκόγκογλου
Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που την είδα. Ήταν λίγο πριν τις εκλογές του 2009. Ήμουν στο σπίτι και είχα ανοιχτή την τηλεόραση, χωρίς να βλέπω. Ήταν η ώρα των δελτίων ειδήσεων. «Κοίτα, η ξανθιά τύπισσα είναι από τον Συνασπισμό», μου είχε πει ο –τότε- φίλος μου. «Μην είσαι χαζός», του απάντησα, με την βεβαιότητα που έχεις για τα πάντα, πριν μεγαλώσεις ουσιαστικά. «Οι τύπισσες του Συνασπισμού δεν έχουν τέτοιο μαλλί».
Σε πρώτη φάση, λοιπόν, οφείλω να ομολογήσω ότι, κι εγώ, που σιχαίνομαι τα στερεότυπα, έπεσα στην παγίδα. Αυτή ακριβώς η παγίδα, όμως, ίσως ήταν και ο λόγος για να της ρίξω μία δεύτερη ματιά, και να κάτσω να ακούσω αν, τελικά, η Ρένα Δούρου είχε να πει τίποτα. Και είχε να πει πολλά, και μάλιστα χωρίς να μασάει τα λόγια της. Έτσι, ξέχασα το ξανθό μαλλί και άρχισα να παρακολουθώ, όταν την πετύχαινα σε τηλεοπτικές εμφανίσεις. Κι αν, σε εκείνες τις εκλογές δεν εξελέγη, μέχρι τις επόμενες, η αριστούχος του Παιδαγωγικού είχε καταφέρει να γίνει ένα από τα πιο υποσχόμενα στελέχη της Αριστερής παράταξης και, εντέλει, να εκλεγεί βουλευτής με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στη Β’ Αθήνας, το 2012. Έκτοτε, πολύ νερό έχει χυθεί στο αυλάκι και τα δημοσιεύματα που την αφορούν είναι πολλά. Τους τελευταίους μήνες, διεκδικεί την θέση της Περιφερειάρχη Αττικής (μετά την οικειοθελή παραίτησή της από το βουλευτικό αξίωμα) στις εκλογές αυτής και τις επόμενης Κυριακής. Για όλους αυτούς τους λόγους, η Ρένα Δούρου ήταν από τα πρώτα ονόματα που μου ήρθαν στο μυαλό, όταν, πριν λίγες μέρες, συζητούσαμε στο γραφείο τι θέματα θα κάνουμε για τις δημοτικές εκλογές. Αν και τελευταία στιγμή για την ίδια, δέχτηκε να με συναντήσει στο γραφείο της, στο κέντρο της Αθήνας, και να κάνουμε μία συνέντευξη για την μάχη της Περιφέρειας, τις γυναίκες, τα σεξιστικά σχόλια, των οποίων έχει υπάρξει στόχος, αλλά και την προσωπική της ζωή.
Με υποδέχεται η ίδια στο γραφείο της, αφού οι παρευρισκόμενοι, εθελοντές του συνδυασμού «Δύναμη Ζωής» μιλούν στα τηλέφωνα, τρέχουν από εδώ και από εκεί ή γράφουν μανιωδώς στους υπολογιστές τους. «Έχω πρόβλημα», είναι το πρώτο πράγμα που μου λέει, και μου εξηγεί ότι έχει κλείσει η φωνή της, και ότι ο γιατρός συνέστησε αφωνία- πράγμα, φυσικά, αδύνατο σε αυτή την φάση. «Δεν υπάρχει περίπτωση να καταρρεύσω τώρα, γιατί θα είναι άδικο. Αυτός ο αγώνας δεν είναι δικός μου», μού εξηγεί, και καθόμαστε στο γραφείο της. Με ρωτάει αν θέλω να με κεράσει σοκολάτα, και της λέω ότι κάνω δίαιτα. Με κοιτάει απογοητευμένη. «Να τρως. Δεν καταλαβαίνω αυτή την μανία των γυναικών να είναι όλες 20 χρονών και 50 κιλά», μου λέει και μου εξηγεί ότι η ίδια έχει αδυνατίσει, όχι γιατί δεν τρώει, αλλά από το καθημερινό, πολύωρο περπάτημα σε όλες τις περιοχές της Αθήνας. «Τρώω πιο πολύ από ποτέ, αφού, στις περιοδείες, οι κάτοικοι της κάθε περιοχής πάντα με κερνάνε ό,τι έχουν, και δεν λέω ποτέ “όχι”. Περπατάω, όμως, περίπου 7 ώρες καθημερινά, σε όλη την Αττική», μου λέει και συμπληρώνει ότι ανυπομονεί να τελειώσει η προεκλογική περίοδος, για να χαλαρώσει και να μπορεί να κυκλοφορεί άβαφη και με βρεγμένα μαλλιά. «Κανονικά δεν είμαι έτσι», μου λέει αναφερόμενη στο μακιγιάζ, τα χτενισμένα μαλλιά και τα ψηλοτάκουνά της. «Πριν έρθεις, ήμουν στην τηλεόραση». Η πόρτα ανοίγει, η βοηθός της τής φέρνει σαλέπι για τον λαιμό της, το οποίο κοιτάει δυσαρεστημένη αλλά πίνει με ύφος μικρού παιδιού που του έχουν απαγορεύσει να παίξει αν δεν πιεί όλο το γάλα του, και ξεκινάμε την συνέντευξη.
Καταρχήν, πολύς κόσμος δεν ξέρει ποιες είναι, τελικά, οι αρμοδιότητες της Περιφέρειας. Ποιοι είναι οι βασικοί τομείς της καθημερινότητας των πολιτών της Αττικής (έστω, κάποιοι βασικοί), των οποίων την ποιότητα εσύ θα μπορέσεις να βελτιώσεις, σαν περιφερειάρχης;
Αυτή η άγνοια των πολιτών στην οποία αναφέρεσαι, δεν έτυχε, πέτυχε. Είναι, ξέρεις, το μοναδικό «έργο» του απερχόμενου περιφερειάρχη, γιατί επίτηδες καλλιέργησε ένα πέπλο άγνοιας των πολιτών, έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν πάρτι τα συμφέροντα των εργολάβων στο σκοτάδι… Η «Δύναμη Ζωής» στην Περιφέρεια Αττικής θέλει άμεσα να βελτιώσει τις κοινωνικές δομές, ειδικά σήμερα που βιώνουμε ανθρωπιστική κρίση. Και οι πολίτες της Αττικής έχουν μεγάλες ανάγκες. Για παράδειγμα στο Πέραμα σήμερα που μιλάμε, 1.600 νοικοκυριά είναι χωρίς φως. Θα ασχοληθούμε λοιπόν άμεσα με τη σίτιση άπορων μαθητών, με την ασφαλή μεταφορά τους στα σχολεία, με την υγειονομική προστασία των ηλικιωμένων, με τη στέγαση των πολιτών που έχουν χάσει τα σπίτια τους.
Η εμφάνισή σου, αλλά και η στάση σου, είναι «κόντρα» απέναντι σε δύο στερεότυπα: αυτό της «ατημέλητης Αριστερής», που δεν την απασχολεί η εικόνα της, αλλά και σε αυτό της «αφελούς -αν όχι ανόητης- ξανθιάς». Έχεις νιώσει ποτέ, ότι οι προσδοκίες του κόσμου από εσένα είναι συγκεκριμένες, λόγω της εμφάνισής σου- ή και το αντίστροφο;
Σε μια γυναίκα πολιτικό, και όχι σε έναν άνδρα, η εμφάνιση είναι συχνά ένα από τα στοιχεία με τα οποία επιχειρείται να έλθει σε δύσκολη θέση. Ειλικρινά σου λέω ότι ουδέποτε έχω χρησιμοποιήσει την εικόνα μου, την εξωτερική μου εμφάνιση στην πολιτική μου δράση.
Ακόμα και εσύ, που δεν έχεις δώσει δικαιώματα, ούτε μασάς τα λόγια σου, έχεις υπάρξει «στόχος» σεξιστικών σχολίων, με τελευταίο αυτό του Θεόδωρου Πάγκαλου σήμερα το πρωί. Πώς αντιμετωπίζεις αυτά τα σχόλια (πόσο σε αγγίζουν) και, τελικά, είναι πιο δύσκολο για μία γυναίκα να βρίσκεται στον χώρο της πολιτικής- ή και σε οποιονδήποτε ανδροκρατούμενο χώρο;
Οι βρισιές και τα φθηνά υπονοούμενα του ανθρώπου που υπήρξε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σε κάποιο όχι τόσο μακρινό παρελθόν, δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο ενός «τρελού». Είναι το σύμπτωμα μιας κοινωνίας που είναι βαθιά άρρωστη. Και που έχει πρόβλημα απέναντι στις γυναίκες. Και οι γυναίκες πολιτικοί δεν ξεφεύγουν από τον κανόνα σε βάρος των γυναικείων διακρίσεων. Όμως οι γυναίκες πολιτικοί δεν βρίσκονται στη χειρότερη θέση. Για σκέψου, για παράδειγμα, τον αγώνα που δίνουν οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Για σκέψου, μια εργαζόμενη μητέρα που δεν βρίσκει βρεφονηπιακό σταθμό να αφήσει το παιδί της. Για σκέψου, μια νέα επιστημόνισσα που δεν βρίσκει δουλειά μετά από τόσα χρόνια σπουδών…
Έχεις δηλώσει ότι, με τον σύντροφό σου έχεις υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης, και ότι θέλεις να κάνεις παιδιά, αλλά αυτή την στιγμή, οι προτεραιότητές σου είναι άλλες. Σε αγχώνει ο χρόνος που περνάει;
Το θέμα δεν είναι ο χρόνος που περνάει αλλά το μέγεθος της ευθύνης που συνεπάγεται το μεγάλωμα ενός παιδιού. Γιατί δεν θεωρώ σωστό αυτό που συχνά γίνεται, να «παρκάρουν» πολλοί γονείς τα παιδιά τους στον παππού και τη γιαγιά ή να αφήνουν την τηλεόραση να κάνει τη νταντά. Το να είσαι γονιός είναι πλήρης απασχόληση και όλα αυτά τα περί «ποιοτικού χρόνου» τα ακούω βερεσέ. Μεγάλωσα σε μια πολύ παραδοσιακή οικογένεια που την έχω ως πρότυπο για το μεγάλωμα των παιδιών. Και απλά θεωρώ ότι σήμερα δεν θα έχω τη δυνατότητα να ασχοληθώ σωστά με το μεγάλωμα παιδιών.
Τελευταία σε έχουμε να δίνεις συνεντεύξεις σε sites όχι αμιγώς πολιτικά, αλλά και αν εμφανίζεσαι σε τηλεοπτικές εκπομπές που είναι, κατά κύριο λόγο, ψυχαγωγικές. Νιώθεις καθόλου έξω από τα νερά σου- ακόμα και τώρα, που μιλάς στο Queen;
Καθόλου. Γιατί θα έπρεπε άλλωστε; Ακούστε. Δεν υπάρχουν ούτε δύσκολες ερωτήσεις ούτε εύκολες απαντήσεις. Το θέμα είναι η ειλικρίνεια και η αυθεντικότητα. Να εννοείς δηλαδή τα όσα λες. Και επίσης να σέβεσαι τους ανθρώπους που απευθύνεσαι. Ποτέ δεν με ενδιέφερε η πόζα. Ή το στιλάκι. Γιατί, ξέρετε, για μένα πολιτική σημαίνει επαφή με όλους τους ανθρώπους. Με κάθε μέσο. Όπως για παράδειγμα η δική σας ιστοσελίδα.
Η εικόνα σου, αλλά και αυτά που ξέρουμε για σένα (είσαι αριστούχος, εργασιομανής και έχεις και ένα «θράσος», που δεν έχουν όλες οι γυναίκες), δίνουν την αίσθηση μίας γυναίκας αρκετά «σκληρής». Τελικά, έχεις αδυναμίες (συναισθηματικές, κακές συνήθειες ή οτιδήποτε σε κάνει να μην διατηρείς την «πειθαρχία» σου); Και, αν ναι, ποιες θα έλεγες ότι είναι αυτές;
Δεν είναι θέμα πειθαρχίας αλλά τρόπου ζωής. Δεν θεωρώ ότι είμαι κάτι το ιδιαίτερο. Αλλά θα διαφωνήσω με την εικόνα της «σκληρής» που είπες. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Είναι κάτι που διάβασα. Και όχι μόνο με συγκίνησε άλλα μου έδωσε να καταλάβω ότι δεν πάνε τζάμπα οι αγώνες μας. «Σε ευχαριστώ για τη δύναμη που μου έδωσες. Μόνο πάντα από την οικογένειά μου την αντλώ και από ένα, δύο άτομα ακόμη». Αυτό ήταν το σημείωμα σε ένα μικρό δώρο φέτος για τη γιορτή μου, από μια κοπέλα που μένει 800 μέτρα από τη χωματερή της Φυλής. Σου λέω αλήθεια, ήταν το ακριβότερο δώρο που πήρα.