Κατά την ομιλία της στην ιδρυτική συνέλευση, η Ρένα Δούρου, τόνισε μεταξύ άλλων:
“Από τις 25 Μαΐου βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα. Η μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας, η περιφέρεια Αττικής χάθηκε για τον εκλεκτό της κυβέρνησης των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου. Γιατί την πήραν στα χέρια τους οι πολίτες. Οι πολίτες που επέλεξαν ένα διαφορετικό μοντέλο διοίκησης και πολιτικής. Πρόκειται για ένα σαφές μήνυμα ανατροπής και ελπίδας. Ένα πολιτικό μήνυμα με βαρύνουσα σημασία, που υπερβαίνει τα όρια της Αττικής. Ωστόσο, το μήνυμα αυτό εγγράφεται παράλληλα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Ένα πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από δύο δυσκολίες.
Μία δυσκολία δομική και μία δυσκολία συγκυριακή.
Η δομική δυσκολία έχει να κάνει με το γεγονός ότι καλούμαστε να ασκήσουμε διοίκηση στη βάση ενός νομοθετικού πλαισίου, του Καλλικράτη, στο οποίο έχουμε ασκήσει έντονη και απολύτως δικαιολογημένη κριτική. Γιατί πρόκειται για ένα πλαίσιο που στόχο έχει την ετεροδιοίκηση και όχι την πραγματική αυτοδιοίκηση. Την αποξένωση δηλαδή του πολίτη από τα τοπικά κέντρα λήψης των αποφάσεων. Την απομάκρυνσή του από αυτό το κύτταρο δημοκρατίας που οφείλει να είναι η αυτοδιοίκηση, πρώτου και δεύτερου βαθμού. Η ύπαρξη για παράδειγμα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης συνιστά το «μακρύ χέρι» της κεντρικής εξουσίας έναντι της αιρετής περιφερειακής διοίκησης. Ένα «χέρι» που παρεμβαίνει ανταγωνιστικά και κυριαρχικά σε βάρος της αιρετής περιφέρειας.
Η δεύτερη, η συγκυριακή δυσκολία, την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, είναι αυτή της κυβέρνησης των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου. Γιατί, και μετά από τον ανασχηματισμό, είναι φανερό ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση συνέχειας της ίδιας πολιτικής λιτότητας. Μιας πολιτικής δηλαδή που θέλει την Αυτοδιοίκηση ιμάντα εφαρμογής των μέτρων λιτότητας, ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας, τσιμεντοποίησης, υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ζωής των πολιτών.
Πρόκειται, φίλες και φίλοι, για ένα στοίχημα που βάζει σε δοκιμασία τις ιδέες, τις προτάσεις και τις μεθόδους μας. Ένα στοίχημα που, αντιλαμβανόμαστε όλοι, ότι υπερβαίνει τα όρια της Αττικής. Γιατί αποτελεί το πρόκριμα που θα συμβάλλει στην εμπέδωση, ή όχι, από την κοινωνία, της ικανότητας του ΣΥΡΙΖΑ, της Αριστεράς, να ασκήσει διοίκηση από τους πολίτες, με τους πολίτες, για τους πολίτες.
Η Αττική μετατρέπεται, με άλλα λόγια, στο στοίχημα εξουσίας της Αριστεράς στη χώρα.
Ένα στοίχημα που μπορούμε να κερδίσουμε. Ένα στοίχημα που έχουμε υποχρέωση να κερδίσουμε.Και θα το κερδίσουμε γιατί έχουμε το ισχυρότερο χαρτί στα χέρια μας. Διαθέτουμε τον ισχυρότερο σύμμαχο. Εκείνον που έφερε τα πάνω – κάτω στην Αττική και που είπε «όχι» στα συμφέροντα. Τον σύμμαχο που άλλαξε τα δεδομένα. Εκείνον που ήδη έκανε την πρώτη ανατροπή και άνοιξε το δρόμο για τη νέα αρχή. Τους πολίτες.
Και είναι ακριβώς αυτός ο σύμμαχος που σήμερα επιβάλλει την συγκρότηση της περιφερειακής παράταξης της «Δύναμης Ζωής».
Της παράταξης που πρέπει να γίνει το όχημα υλοποίησης της πολιτικής των ρήξεων και των μεταρρυθμίσεων. Και παράλληλα να σηματοδοτήσει μια νέα νοοτροπία. Ένα νέο τρόπο διοίκησης της σπουδαιότερης Περιφέρειας της χώρας. Μακριά από συστήματα κολλητών και πελατειακών σχέσεων. Να εκπέμψει ένα νέο ήθος εξουσίας. Χωρίς τα προνόμια που δήθεν φυσιολογικά συνεπάγονται οι θέσεις ευθύνης, όπως αυτές του περιφερειάρχη και των αντιπεριφερειαρχών.
Γιατί φίλες και φίλοι θα ασκήσουμε διοίκηση και μέσα από το προσωπικό παράδειγμα. Μέσα από ένα νέο υπόδειγμα εξουσίας. Βασισμένο σε δημοκρατικές και συμμετοχικές αρχές.
Γιατί έτσι η «Δύναμη Ζωής» θα αποδείξει εμπράκτως ότι είναι πράγματι διαφορετική.
Ότι είναι μια παράταξη δημοκρατική, ανοικτή. Μια παράταξη – εργαλείο σύνδεσης της Περιφέρειας με την κοινωνία. Μια παράταξη που βάζει τέλος στην καλλιεργημένη συστηματικά από την απερχόμενη διοίκηση, άγνοια των πολιτών για όσα καθορίζουν τη ζωή τους. Μια παράταξη που θα παράγει πολιτική. Μια παράταξη που θα συσπειρώνει όλες εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που επιθυμούν να συμβάλλουν στην αλλαγή σελίδας στην Αττική. Μια παράταξη που θα διατηρεί αμφίδρομη σχέση με τους πολίτες. Που θα λογοδοτεί και θα ελέγχεται από τους πολίτες. Ανοικτά και δημόσια. Μια δοκιμασία δύσκολη πλην όμως απαραίτητη. Και είναι μια δοκιμασία από την οποία δεν περισσεύει κανείς. Γιατί κανείς δεν εξαιρείται από το εύρος των προβλημάτων. Από την προωθούμενη τσιμεντοποίηση του Ελληνικού. Από την ιδιωτικοποίηση του αιγιαλού. Από την πλήρη απορρύθμιση του Γενικού Ρυθμιστικού προκειμένου να εξαφανιστούν όσες δικλείδες προστασίας των ελεύθερων χώρων και του πρασίνου είχαν απομείνει.
Και όλα τούτα στο όνομα μιας στρεβλής τσιμεντο-ανάπτυξης τύπου Ντουμπάι…
Η «Δύναμη Ζωής» δεν ήλθε απλά για να γκρεμίσει.
Αλλά και για να κτίσει.
Να κτίσει μια Αττική αντάξια της Ιστορίας, του Πολιτισμού και των παραδόσεών της.
Και κτίστες μπορούμε και οφείλουμε να γίνουμε όλοι μας.
Χωρίς κομματικά στεγανά.
Με μία μόνη προϋπόθεση : την ανιδιοτελή διάθεση για πολύ δουλειά.
Γιατί έχουμε μπροστά μας έργο μεγάλο και βαρύ.
Έργο που δεν επιτρέπει μεμψιμοιρίες για καρέκλες και αξιώματα.
Έργο που επιβάλλει ευθύνες και σοβαρότητα.
Γιατί απέναντί μας έχουμε τις δυνάμεις της συντήρησης.
Εκείνες δηλαδή που θέλουν να μην αλλάξει τίποτε.
Που επιδιώκουν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν. Αυτές τις δυνάμεις της συντήρησης και των συμφερόντων θα τις αντιμετωπίσουμε σε δύο επίπεδα που μεταξύ τους συνδέονται κι έχουν κοινό στόχο την υλοποίηση του προγράμματός μας.
Θα τις αντιμετωπίσουμε λοιπόν, πρώτον, με την συγκρότηση της Περιφερειακής Παράταξης. Και, δεύτερον, με τη συστηματική και απαρέγκλιτη εφαρμογή της νομιμότητας. Δηλαδή με την ενεργοποίηση όλων των δυνατοτήτων και των θεσμών που προβλέπει το νομοθετικό πλαίσιο και που ουδέποτε ενεργοποίησε ουσιαστικά η απερχόμενη περιφερειακή διοίκηση. Θεσμών συμμετοχικών που πρέπει να είμαστε έτοιμοι να στελεχώσουμε.
Και στους οποίους να επενδύσουμε με τις ιδέες και τις προτάσεις μας.
Και τούτα με στόχο την υλοποίηση του νέου αναπτυξιακού προτύπου που προτείνουμε για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Αττικής:
– Με έμφαση στην εργασία και στην καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού.
Με έμφαση στη δημιουργία ενός ισχυρού δικτύου κοινωνικής προστασίας, μέσα από ειδικά σχέδια δράσης για ευπαθείς ομάδες. Με προγράμματα σίτισης και στέγασης για όλους. Για να μην δημιουργηθούν νέοι άποροι και νέοι άστεγοι. Γιατί η αναχαίτιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού έχει θετική άμεση και έμμεση επίδραση στην ανάπτυξη.
Με έμφαση στη στήριξη της μικρομεσαίας και νεοφυούς επιχειρηματικότητας και παραγωγικών μονάδων κοινωνικής οικονομίας. Με τη στήριξη δηλαδή της υγιούς επιχειρηματικότητας.
Με έμφαση στην προστασία και την οικολογική διαχείριση του περιβάλλοντος. Ειδικά σήμερα που προωθείται η ιδιωτικοποίηση και η τσιμεντοποίηση του φυσικού πλούτου μέσα από την εκποίηση δημόσιας περιουσίας και υποδομών.΄
Με έμφαση σε ένα νέο μοντέλο διαχείρισης των απορριμμάτων. Ένα μοντέλο οικολογικά και οικονομικά δίκαιο και βιώσιμο στο πλαίσιο που επιτάσσει η ευρωπαϊκή, και πλέον η εθνική νομοθεσία σχετικά με τη μείωση του όγκου των απορριμμάτων με ανακύκλωση, κομποστοποίηση, διαλογή στην πηγή.
Με έμφαση στις υποδομές και την αντιμετώπιση της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος.
Ο δρόμος μπροστά μας δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Το αντίθετο μάλιστα. Ωστόσο η «Δύναμη Ζωής» είναι το κατάλληλο όχημα. Στην κατάλληλη περίοδο. Και η κινητήρια δύναμη είμαστε όλοι εμείς. Και η βούλησή μας να κάνουμε πράγματα διαφορετικά. Προς όφελος της κοινωνίας της Αττικής και των αναγκών των πολιτών της.
Αποδείξαμε ήδη δύο φορές, τις δύο Κυριακές, στις 18 και στις 25 Μαίου, ότι παρά τις δήθεν έγκριτες προβλέψεις, παρά τον πόλεμο της κυβέρνησης, παρά την εχθρική στάση των συστημικών ΜΜΕ, τίποτε δεν είναι αδύνατο για τους αποφασισμένους πολίτες.
Και σήμερα, με την Ιδρυτική μας Συνέλευση, καλούμαστε να βάλουμε τις βάσεις, έτσι ώστε αυτό το δήθεν «αδύνατο», να γίνει κανονικότητα.
Μια κανονικότητα όμως ακριβώς στον αντίποδα της οπισθοδρομικής κανονικότητας που πρεσβεύει η μνημονιακή κυβέρνηση και οι υπέρμαχοί της.
Γιατί για εμάς, για τη «Δύναμη Ζωής», η κανονικότητα συνεπάγεται πρώτα και πάνω από όλα το δικαίωμα όλων των πολιτών της Αττικής στην αξιοπρέπεια, την εργασία, την αλληλεγγύη, την ανάπτυξη, με κοινωνική δικαιοσύνη και σεβασμό στο περιβάλλον.
Ένα δικαίωμα που δεν θα μας χαριστεί.
Ένα δικαίωμα που με τη «Δύναμη Ζωής», με σκληρή δουλειά, λίγα λόγια και πολλά έργα,
θα το κατακτάμε μέρα με τη μέρα.
Με λάθη και με αστοχίες – γιατί όλα είναι μέσα στο παιχνίδι και αλάνθαστος είναι μόνο εκείνος που αποφεύγει τη δράση.
Ένα ωστόσο είναι αδιαπραγμάτευτο.
Και ας μην το ξεχάσουμε ποτέ:
η πολιτική μας βούληση να υπηρετήσουμε την κοινωνία και τις ανάγκες της.
Αυτή είναι η δική μας κόκκινη γραμμή.
Η γραμμή της ζωής μας.
Η απαραβίαστη γραμμή της «Δύναμης Ζωής».
