Πρώτο κουδούνι μόνο για… τους τυχερούς – Άρθρο στην Realnews

Της Ρένας Δούρου
«Από τα μικρά κρίνονται τα μεγάλα». Και η περίπτωση της μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία της Αττικής (και όχι μόνο) αποκαλύπτει ως ποιο βαθμό οι μνημονιακές πολιτικές ακυρώνουν στην πράξη στοιχειώδη δικαιώματα. Όπως, λόγου χάρη, τη δυνατότητα των μαθητών να πηγαίνουν με ασφάλεια στο σχολείο τους, διασφαλίζοντας έτσι το δικαίωμά τους στην παιδεία.
Πρόκειται για θεμελιώδες δικαίωμα, κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα (άρθρο 16) και τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, το οποίο οφείλει, να διασφαλίζει η Πολιτεία.
Όμως στην Ελλάδα των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου, των πιστών τοποτηρητών των συμφερόντων των δανειστών και όχι των πολιτών, τα πάντα οφείλουν να προσαρμοστούν στην προκρούστεια κλίνη των μνημονίων. Συμπεριλαμβανομένων των μαθητών. Έτσι, με όχημα την Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) 24001 του Ιουνίου του 2013, η μνημονιακή διακυβέρνηση επιχειρεί να διευθετήσει το θέμα της μεταφοράς των μαθητών. Περιπλέκοντας τα πράγματα και αφήνοντας εκτός σχολείου πολλούς μαθητές, δημιουργώντας επιπλέον τεχνητές διακρίσεις. Σε αντίθεση με την απόφαση του 1998, η ΚΥΑ του 2013, με τις διαρκείς επεξηγηματικές εγκυκλίους της κυβέρνησης, αυστηροποιεί όρους και προϋποθέσεις ενώ εξαιρεί από την πρόσβαση τους μαθητές των τεσσάρων μουσικών του ενός καλλιτεχνικού σχολείων. Αυτό το νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο συνδυάζει τη δημοσιονομική λιτότητα με την αύξηση των αδικιών μεταξύ εκείνων των μαθητών που μπορούν να διασφαλίσουν την απευθείας μεταφορά τους κι εκείνων που αναγκάζονται να κάνουν πολλαπλές μετεπιβιβάσεις ή στερούνται παντελώς μεταφοράς, καλείται να εφαρμόσει και η Περιφέρεια Αττικής.
Οι διαδοχικές τροποποιήσεις και επεξηγηματικές κυβερνητικές εγκύκλιοι, πέρα από την ομολογία αποτυχίας, βαθαίνουν και δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του. Την εκπλήρωση δηλαδή της υποχρέωσης της Πολιτείας. Χωρίς εκπτώσεις. Χωρίς προσπάθειες να συνδυαστεί το καθήκον της Πολιτείας με την επιβολή δημοσιονομικών υποχρεώσεων. Έτσι, εκείνο που πρέπει να λαμβάνει υπόψη της η Πολιτεία είναι ό,τι σχετίζεται με «α) την ασφάλεια κατά τη μετακίνηση των μαθητών (…) β) την απόσταση της κατοικίας του μαθητή από το σχολείο και το βάρος που μεταφέρει γ) τη διάρθρωση των αστικών συγκοινωνιών (…) δ) πληθυσμιακές, ηλικιακές ή/ και γεωγραφικές ιδιαιτερότητες», όπως παρατηρεί στο πόρισμα – καταπέλτη κατά της κυβερνητικής πρακτικής, φέτος τον Ιούλιο, ο Συνήγορος του Πολίτη.
Η μεταφορά των παιδιών στα σχολεία δεν είναι πολυτέλεια.
Πρόκειται για εκείνα τα δήθεν «μικρά», από τα οποία όμως κρίνεται μια κοινωνία.
Τα μικρά αλλά αποκαλυπτικά.
Αποκαλυπτικά των «τεράτων» της δημοσιονομικής λιτότητας.
«Τεράτων» που φεύγουν, όχι με μπαλώματα, αλλά με τόλμη και βούληση για μια ριζικά νέα ρότα. Για να βρει η πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς όλα τα παιδιά στα θρανία.