Άρθρο της νεοεκλεγείσας Περιφερειάρχη Αττικής, κας Ρένας Δούρου
Αθήνα, Ελλάδα
Ιανουάριος 2015- Ειδική Έκδοση- Αρ. Τεύχους 1104
Το επόμενο έτος θα είναι κρίσιμο, όχι μόνο για τη χώρα μου, την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά τις τελευταίες Ευρωεκλογές καταγράφηκε το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής- ποσοστό ρεκόρ: 42,54 %. Μόνο τέσσερις στουςδέκα Ευρωπαίους πολίτες ψήφισαν για το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής από το 1979, όταν πραγματοποιήθηκαν οι Ευρωεκλογές για πρώτη φορά. Δεν πρόκειται για τυχαίο ποσοστό. Πρόκειται για πρώτης τάξεως πολιτικό ζήτημα.
Η χαμηλή προσέλευση στις κάλπες καταδεικνύει ότι οι ευρωπαίοι πολίτες δεν θεωρούν τις εκλογές αυτές ως σημαντικές, άξιες συμμετοχής τους. Με άλλα λόγια, το γεγονός αυτό απεικονίζει σαφώς τη βαθιά κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης- όχι απλώς μια κρίση χρέους, αλλά μια βαθύτερη κρίση. Μια κρίση «νομιμοποίησης», μια κρίση «έλλειψης δημοκρατίας».
Αξίζει να σημειωθεί ότι, κατά την παρούσα δύσκολη οικονομικά συγκυρία όπου θα έπρεπε να ακουστεί δυνατά η φωνή των πολιτών, τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα απέτυχαν στην εδραίωση εμπιστοσύνης των πολιτών ώστε αυτοί να εκφράσουν τη βούλησή τους.
Απέτυχαν να δημιουργήσουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για ουσιαστική έκφρασητων πολιτών, για το είδος της έκφρασης εκείνο που θα παρείχε στα Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα θεμιτούς μηχανισμούς για ένα νέο Ευρωπαϊκό σχέδιο. Το τίμημα αυτής της αποτυχίας είναι τα ιστορικά χαμηλά ποσοστά συμμετοχής των εκλογών του Μαΐου.
Αυτό που χρειάζεται πραγματικά η Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο για το επόμενο έτος όσο και για τα προσεχή έτη είναι η εξεύρεση τρόπου για την αντιμετώπιση του κυριότερου διττού προβλήματός της: τη γεφύρωση του χάσματος «νομιμοποίησης», και την ανταπόκριση στις προσδοκίες και τις ανάγκες όλων των πολιτών. Αυτό, προκειμένου να προωθηθούν πολιτικές που θα αποτελέσουν το έναυσμα για την ανάπτυξη και την απασχόληση, που είναι η μόνη βιώσιμη και μόνιμη λύση για την ανάκαμψη της οικονομίας της ΕΕ.
Συγκεκριμένα, στόχος της ΕΕ για τα επόμενα χρόνια θα έπρεπε να είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος της ανάπτυξης, των αυξανόμενων ανισοτήτων, της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Οι παράγοντες αυτοί καθώς και ο εσφαλμένος τρόπος με τον οποίο τους έχει αντιμετωπίσει η ΕΕ μέχρι σήμερα έχουν υπονομεύσει την ευρωπαϊκή οικονομίακαι την ευημερία των πολιτών, πλήττοντας ταυτόχρονα το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα.
Ας επικεντρωθούμε στην περίπτωση της Ελλάδας. Το «φάρμακο» που επιβλήθηκεαπό την Τρόικα και έγινε αποδεκτό από την ελληνική κυβέρνηση ήταν εντελώςλάθος. Πολλοί αναλυτές συμφωνούν ότι η εσωτερική υποτίμηση δεν οδήγησε στηνεπίτευξη ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Ταυτόχρονα, η Δημοκρατία στη χώρα έχει συρρικνωθεί, από τον τρόπο με τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να επιβάλει την εφαρμογή των μνημονίων«λιτότητας», με περικοπές των δημόσιων δαπανών σε καίριους τομείς όπως η υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση, ή οι περιφέρειες και οι δήμοι. Το λάθος φάρμακο, τα καταστροφικά αποτελέσματα και ο τρόπος με τον οποίο έχουν επιβληθεί από τις κυβερνήσεις οδήγησαν σε υπονόμευση της δημοκρατίας στη χώρα.
Πιο συγκεκριμένα, εμείς, (η νεοεκλεγείσα Αρχή στην Περιφέρεια Αττικής, στην Ελλάδα) αντιμετωπίζουμε τεράστια προβλήματα εξαιτίας της πολιτικής ύφεσης. Λαμβάνοντας επίσης υπόψη το σύνθετο έργο, η τήρηση των δεσμεύσεών μας προς τους πολίτες της Αττικής αποτελεί τεράστια ευθύνη και διακύβευμα ζωτικής σημασίας, καθώς αντιμετωπίζουμε τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών χωρίς να διαθέτουμε επαρκή μέσα για τον σκοπό αυτό. Κυρίως, όμως, πρέπει να υπάρξειαλλαγή στον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η πολιτική στην Ελλάδα, με τη δημιουργία ενός νέου μοντέλου διακυβέρνησης: ενός μοντέλου χωρίς πελατειακές σχέσεις, ούτε νεποτισμό, χωρίς εκτεταμένη διαφθορά, με έμφαση στην καταπολέμηση των αυξανόμενων ανισοτήτων μεταξύ πλούσιων και φτωχών, στην ευημερία που θα επέλθει με την οικονομική ανάπτυξη και την απασχόληση, στην αλληλεγγύη, στα δημόσια αγαθά.
Πρόκειται για πολύπλευρη πρόκληση, η οποία υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της Περιφέρειας Αττικής, δεδομένου ότι σχετίζεται με την αξιοπιστία της πολιτικής.
«Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά». Το σύνθημα της εκστρατείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι συναφές.
Μετά τις Ευρωεκλογές, τα πράγματα πρέπει να είναι διαφορετικά. Στην Αττική, στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το εγχείρημα του Ευρωπαϊκού σχεδίου πρέπει να είναι μια νέα παραδειγματικήδιακυβέρνηση του λαού, από τον λαό για τον λαό. Κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί.
Ούτε αποτελεί εγχείρημα μόνο μίας περιφέρειας, ενός κόμματος, μίας κυβέρνησης ή μίας χώρας. Αυτό το εγχείρημα πρέπει να προκύψει από μια συλλογική πολιτική βούληση, με τον λαό να διαμορφώνει τους στόχους της.
Για αυτό και δεν είναι εύκολο εγχείρημα.
Όμως αυτό είναι το εγχείρημα για το 2015. Και η κατεύθυνση για τα επόμενα έτη. Πρέπει να προχωρήσουμε προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση προκειμένου να ξεπεραστεί η σημερινή επικίνδυνη στασιμότητα. Είναι η κατεύθυνση της ελπίδας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης. Κανείς δεν πρέπει να φοβάται την κατεύθυνση αυτή.
Τέλος, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να αποβάλλουμε τον σημερινό, αδιέξοδο τρόπο σκέψης.
Σε αντίθετη περίπτωση, η «Ευρώπη» θα είναι μια χαμένη υπόθεση. Και ο φόβος του Αλεξίς ντε Τοκβίλ θα γίνει πραγματικότητα: «Φοβάμαι ότι ο κόσμος μπορεί να φθάσει μέχρι του σημείου να εκλαμβάνει κάθε νέα θεωρία ως κίνδυνο, κάθε καινοτομία ως επίπονο πρόβλημα, κάθε κοινωνική πρόοδο ως ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της επανάστασης, και ότι ενδέχεται τελικά να αρνείται εντελώς οποιαδήποτε κίνηση από φόβο μην ενθουσιαστεί»…
(Η δημοκρατία στην Αμερική, τόμος ΙΙ, Τρίτο Βιβλίο, Κεφάλαιο XXI)
Το εγχείρημα του Ευρωπαϊκού σχεδίου πρέπει να είναι μια νέα παραδειγματικήδιακυβέρνηση του λαού, από τον λαό για τον λαό.
Ένας πολίτης ασκεί το εκλογικό του δικαίωμα κατά τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τον δεύτερο γύρο των εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης στην Αθήνα, Ελλάδα, 25 Μαΐου 2014.
Ακολουθεί το κείμενο στα αγγλικά
This time things must be different
Next year will be a crucial one, not only for my country, Greece, and but also for the European Union. The last EU election had the lowest-ever turnout on record: 42.54%. Only four out of 10 European citizens voted for the new European Parliament. It was the lowest turnout since 1979 when elections were first held. This is not an irrelevant number. This is a first class political issue.This low turnout means European citizens do not consider this election as a major one, worthy of their participation. In other words, this fact illustrates well the deep crisis of the European Union – not simply a debt crisis, but a deeper one. A “legitimation” crisis, a “lack of democracy” crisis.
It is most interesting to note, that during this economically difficult juncture when the voice of citizens should be heard loudly, the European institutions have failed to create confidence for the people to express their will.
They have failed to create the necessary conditions for the genuine citizens’ expression, the kind of expression that would provide the European institutions legitimate mechanisms of a new European project. The price of this failure is the historic low turnout of the May election.
The European project has to work for a new governance paradigm of the people, by the people, for the people
What the EU actually needs for the next and the coming years is to find a way to address the main two-fold problem: to fulfill the “legitimation” gap and to connect with the expectations and needs of all citizens. This is in order to promote policies that will trigger growth and employment, which is the only viable and lasting solution for the recovery of the EU economy.
Precisely, the EU goal for the coming years should be to deal with the growth problem, the growing inequalities, the poverty and misery. All these factors and the wrong way the EU, until now, has faced them, have undermined the EU’s economy, people’s prosperity and damaged the democratic political system.
Let’s focus on the case of Greece. The “medicine” imposed by the “Troika” and accepted by the Greek governments was completely wrong. Many analysts agree that the internal devaluation just didn’t work for the recovery of the Greek economy and that the Greek debt is not viable. At the same time, democracy has been diminished in the country by the way Greek governments managed to impose the implementation of the austerity “memoranda”, cutting public expenditure in crucial sectors such as the healthcare, education or the regions and the municipalities. The wrong medicine, its catastrophic results and the way governments have imposed it have undermined democracy in the country.
More specifically, we (recently elected for governing the Region of Attica in Greece) face huge problems due to the recession policy. Considering also the complicated task, it is a huge responsibility and a crucial challenge to keep the commitments to the citizens of Attica while dealing with the everyday problems of the people, without having enough means to do so. And above all, there must be a change in the way politics work in Greece, by creating a new governance model: one without clientelism and nepotism, without widespread corruption, putting emphasis on the fight against growing disparities among rich and poor, on prosperity with growth and employment, on solidarity, on public goods.
This is a multi-challenge that goes well beyond the Attica Region because it has to do with the credibility of politics.
“This time it’s different”. The slogan of the European Parliament campaign sounds relevant.
Since this time things must be different. In Attica, in Greece and in the European Union.
The European project has to work for a new governance paradigm of the people, by the people, for the people. This is not an easy task to achieve.
Nor is it a single task for one region, one party, one government or one country. This is a task that must be brought out by a collective political will, with people shaping its objectives.
This is why it is not an easy task.
This is the task for 2015. And the direction for the years to come. We have to move towards this direction in order to overcome the current dangerous stagnation. This is the direction of hope, of social justice and solidarity. No one should fear this direction.
In the end, this is why we need to depart from the current, dead-end way of thinking.
Otherwise “Europe” will be a lost cause. And the fear of Alexis de Tocqueville will become true: “I cannot help fearing that men may reach a point they look on every new theory as a danger, every innovation as a toilsome trouble, every social advance as a first step toward revolution, and that they may absolutely refuse to move at all for fear of being carried off their feet”… (Democracy in America, Volume II, Book Three, Chapter XXI).
http://www.neurope.eu/article/time-things-must-be-different
