Η Ελλάδα βιώνει έναν πολιτικό σεισμό. Μια ιστορική ανατροπή από εκείνες που αφήνουν τα σημάδια τους στη συλλογική και την ατομική μνήμη. Μια από τις βραδιές εκείνες τις οποίες όλοι θυμόμαστε πως και που τις ζήσαμε. Μια απο εκείνες τις σπάνιες στιγμές που ζούμε – αν έχουμε την τύχη – μία φορά στη ζωή μας. Με άλλα λόγια, η βραδιά της 25ης Ιανουαρίου ήταν μία από τις σπάνιες εκείνες στιγμές που το ατομικό διαπλέκεται με το συλλογικό.
Και οι λόγοι για αυτή την ιδιαίτερη στιγμή που σημαδεύει τη σύγχρονη ιστορία της χώρας είναι πολλοί και λίγο ως πολύ, είναι γνωστοί. Αρκεί κανείς να αφουγκραστεί την κοινωνική πραγματικότητα, για να αντιληφθεί τα αίτια της κατάρρευσης της συγκυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ: ανεργία στα ύψη, διάλυση του συστήματος υγείας, παιδείας, καταβαράθρωση του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, εξόντωση της μεσαίας τάξης, πλήρης απουσία κάθε είδους μεταρρύθμισης που θα έγινε νέα ώθηση στην οικονομία.
Ωστόσο δεν είναι μόνο αυτές οι αιτίες.
Υπάρχουν και άλλες. Και αυτές είναι βαθύτερες και δεν έχουν να κάνουν με τους αριθμούς – οι οποίοι, ούτως ή άλλως, την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, δεν έχουν σταθεροποιηθεί. Αυτές οι βαθύτερες αιτίες σχετίζονται με την ανάγκη της κοινωνίας, όχι απλά να γυρίσει σελίδα, αλλά να γράψει ένα καινούργιο, το δικό της, βιβλίο.
Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν υποσχέθηκε τον ουρανό με τ’άστρα στους πολίτες. Τους ζήτησε, όχι “λευκή επιταγή” αλλά ανάληψη ευθύνης, συλλογικής και ατομικής. Τους ζήτησε να κοιτάξουν μπροστά διαφορετικά.
Και στο σημείο αυτό ακριβώς έγκειται και η ουσία του πολιτικού σεισμού: στο γεγονός ότι οι πολίτες, δεν ενέκριναν απλώς μια νέα πορεία, αλλά ένα νέο πλαίσιο πολιτικής. Έγινε σαφές ότι οι πολίτες απέρριψαν, όχι απλά την πολιτική λιτότητας, αλλά το φαύλο, πελατειακό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που εξέφραζαν επί τέσσερις δεκαετίες η συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ.
Όμως εκείνο που μέτρησε ήταν η συμμετοχή, η φωνή των πολιτών, η ανάμειξή τους στα δημόσια πράγματα. Και η ανατροπή που έφεραν, σήμερα στην Ελλάδα, αύριο στην Ευρώπη. Γιατί όπως τόνισε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ “οι ζωές μας αρχίζουν να τελειώνουν την στιγμή που σιωπούμε για τα θέματα που αξίζουν”. Και στις 25 Ιανουαρίου οι Έλληνες μίλησαν.
