Άρθρο στη γαλλική εφημερίδα Le Monde- "Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αλλάξει ρότα και να αναβιώσει την ιδέα ενός κοινού μέλλοντος"

Στο άρθρο – παρέμβασή της στη γαλλική εφημερίδα Le Monde που κυκλοφορεί σήμερα, η Περιφερειάρχης, Ρένα Δούρου παρατηρεί ότι η «σημερινή μεταναστευτική κρίση δεν αποτελεί παρά αναμενόμενη συνέπεια των θεμελιωδών πολιτικών επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Παράλληλα υπογραμμίζει ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αδράξει την ευκαιρία της κρίσης προκειμένου να εκκινήσει τη δυναμική που μπορεί να την καταστήσει πόλο εξουσίας ώστε να ανταποκριθεί στην παρούσα συγκυρία».
Βασικά σημεία του άρθρου της Περιφερειάρχη:
• «Οι άνθρωποι δεν δέχονται την αλλαγή παρά μόνο όταν υπάρχει ανάγκη και δεν βλέπουν την ανάγκη παρά μόνο όταν υπάρχει κρίση», έλεγε ο Jean Monnet. Θα πρέπει να αναλογιστούμε καλά αυτά τα λόγια, διότι η πολυσχιδής κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να χρησιμεύσει ως ισχυρό επιχείρημα για αλλαγή, επιτέλους, της πολιτικής της ρότας.
• Οι μεταναστευτικές ροές σήμερα είναι ενδεικτικές μιας διττής αδυναμίας η οποία προσιδιάζει στη δυσλειτουργία του Ευρωπαϊκού μηχανισμού, εξ ου και η ανάγκη για αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης.
• Η πρώτη αδυναμία σχετίζεται με τη ίδια τη σύλληψη του ευρώ, το οποίο αποδεικνύεται ένα νόμισμα που δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο σε συνθήκες ευμάρειας.
• Η δεύτερη αδυναμία αφορά στην εξωτερική πολιτική και την κοινή πολιτική ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που αντικατοπτρίζει την έλλειψη ενιαίας πολιτικής βούλησης για την προώθηση σαφών στόχων, τόσο σχετικά με το θέμα της Ουκρανίας όσο και με εκείνο της Συρίας.
• Τα λόγια ενός μεγάλου Ευρωπαίου, του πρώην Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Καραμανλή, κατά των σκεπτικιστών και των εχθρών της ευρωπαϊκής ενότητας ηχούν εξαιρετικά επίκαιρα: «Τυφλωμένοι από τις επιφανειακές διαφορές, δεν μπόρεσαν να δουν την ενότητα του βάθους.»
• Ακριβώς, σήμερα παραμένουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων, ενώ θα έπρεπε να οικοδομήσουμε μια σταθερή μεταναστευτική πολιτική, συνεκτική και στοχευμένη, τη μόνη που μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Πρέπει να αρχίσουμε να ενεργούμε προς αυτή την κατεύθυνση, από σήμερα κιόλας, μακριά από μικρότητες, μακριά από αυτή την εσωστρέφεια που είναι επικίνδυνη τόσο για το κοινό ευρωπαϊκό εγχείρημα όσο και για εκείνες τις χώρες οι οποίες θεωρούν ότι με το κλείσιμο των συνόρων τους οχυρώνονται ενάντια στην κρίση.
• Ταυτόχρονα πρέπει να εργαστούμε για το θεσμικό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να ενταχθεί σε αυτό η περιφερειακή διάσταση, κρίσιμος παράγοντας για την αποκέντρωση της εξουσίας, προς όφελος της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της αποτελεσματικότητας.
• Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσει αυτό το ζωτικής σημασίας στοίχημα. Γιατί, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ άλλοτε την Ευρώπη, τις δημοκρατικές αξίες της, το κοινωνικό της μοντέλο, τη σταθερότητά της, την τάξη της. Σύμφωνα με μια παλιά ρήση, η Ευρωπαϊκή Ένωση γνωρίζει την τέχνη του να χάνει πάντα τις ευκαιρίες σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της. Μήπως ήρθε επιτέλους ο καιρός να μπει τέλος σε αυτή τη θλιβερή παράδοση;
Το πρωτότυπο στα γαλλικά εδώ : http://www.lemonde.fr/idees/article/2016/03/07/l-union-europeenne-doit-changer-de-cap-et-relancer-l-idee-d-un-avenir-commun_4877863_3232.html
Ακολουθεί το πλήρες άρθρο της Περιφερειάρχη στα ελληνικά:
Le Monde, Τρίτη 8 Μαρτίου 2016
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αλλάξει ρότα και να αναβιώσει την ιδέα ενός κοινού μέλλοντος
Χρειαζόμαστε περισσότερη ολοκλήρωση, αποκέντρωση, δημοκρατία, διαφάνεια και συνοχή σε όλους τους τομείς της Ένωσής μας, συμπεριλαμβανομένου και του ζητήματος των μεταναστών.
Άρθρο της Ρένας Δούρου
«Οι άνθρωποι δεν δέχονται την αλλαγή παρά μόνο όταν υπάρχει ανάγκη και δεν βλέπουν την ανάγκη παρά μόνο όταν υπάρχει κρίση», έλεγε ο Jean Monnet. Θα πρέπει να αναλογιστούμε καλά αυτά τα λόγια, διότι η πολυσχιδής κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να χρησιμεύσει ως ισχυρό επιχείρημα για αλλαγή, επιτέλους, της πολιτικής της ρότας. Η σημερινή μεταναστευτική κρίση δεν αποτελεί παρά αναμενόμενη συνέπεια των θεμελιωδών πολιτικών επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην πραγματικότητα, οι μεταναστευτικές ροές σήμερα είναι ενδεικτικές μιας διττής αδυναμίας η οποία προσιδιάζει στη δυσλειτουργία του Ευρωπαϊκού μηχανισμού, εξ’ου και η ανάγκη για αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης.
Επιτρέψτε μου να εξηγήσω τι εννοώ. Η πρώτη αδυναμία σχετίζεται με τη ίδια τη σύλληψη του ευρώ, το οποίο αποδεικνύεται ένα νόμισμα που δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο σε συνθήκες ευμάρειας. Οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης που ξέσπασε το 2008 στις Ηνωμένες Πολιτείες επηρεάζοντας τη νότια Ευρώπη αλλά και την υπόλοιπη ευρωζώνη, αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές, ακόμη και επικίνδυνες, για το κοινωνικό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η δεύτερη αδυναμία αφορά στην εξωτερική πολιτική και την κοινή πολιτική ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που αντικατοπτρίζει την έλλειψη ενιαίας πολιτικής βούλησης για την προώθηση σαφών στόχων, τόσο σχετικά με το θέμα της Ουκρανίας όσο και με εκείνο της Συρίας. Θυμόμαστε όλοι τους Υπουργούς Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την έναρξη της κρίσης στη Συρία το 2011, να εκφράζουν την αισιοδοξία τους για τη διάρκειά της. Ωστόσο, τα γεγονότα αντέκρουσαν με σκληρό τρόπο αυτή την αισιοδοξία, η οποία βασίστηκε απλώς σε ευσεβείς πόθους. Η κρίση που διαρκεί εδώ και πέντε χρόνια έχει προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου μεταναστευτική ροή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρότι μόλις πριν από μερικά χρόνια -το 2008 με το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο – δήλωνε έτοιμη να υποδεχθεί μετανάστες για δημογραφικούς λόγους αλλά και για την αντιμετώπιση των αναγκών της αγοράς εργασίας, σήμερα εμφανίζεται ιδιαίτερα επιφυλακτική, πόρρω απέχοντας από τις προκλήσεις που θέτει η μετανάστευση κρίση.
ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
Αντί μιας συνεκτικής, σαφούς προσέγγισης, η οποία θα διασφάλιζε την ευημερία, την τάξη και την ασφάλεια των πολιτών της, διαπιστώνεται μια κατακερματισμένη ευρωπαϊκή πολιτική σε ένα δημόσιο διάλογο ο οποίος επικεντρώνεται αποκλειστικά στο κλείσιμο των συνόρων. Και όλα αυτά με φόντο την τάση της Ευρώπης για αναδίπλωση στον εαυτό της. Η ίδια η έννοια της από κοινού δράσης, που υπήρξε κινητήρια δύναμη του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, απουσιάζει ηχηρά, σηματοδοτώντας ένα ορόσημο στην ιστορία της Ευρώπης, του οποίου οι συνέπειες μπορεί να αποδειχτούν καθοριστικές για το μέλλον της. Η ενότητα στην πολυμορφία, που προέβαλλαν οι ιδρυτές της, καταπατείται συνεπώς από ορισμένες χώρες μέλη οι οποίες προσχώρησαν στο κοινό εγχείρημα τη δεκαετία του 1990, όπως η Αυστρία και οι χώρες της Ομάδας Βίζεγκραντ. Η ευρωπαϊκή ενότητα τίθεται υπό αμφισβήτηση, το ίδιο και η επιβίωση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απαιτείται η ανάληψη επείγουσας, συλλογικής δράσης, συνεκτικής και στοχευμένης, με στόχο την αλλαγή κατεύθυνσης στους σημερινούς καιρούς της σύγχυσης. Τα λόγια ενός μεγάλου Ευρωπαίου, του πρώην Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Καραμανλή, κατά των σκεπτικιστών και των εχθρών της ευρωπαϊκής ενότητας ηχούν εξαιρετικά επίκαιρα: «Τυφλωμένοι από τις επιφανειακές διαφορές, δεν μπόρεσαν να δουν την ενότητα του βάθους.» Ακριβώς, σήμερα παραμένουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων, ενώ θα έπρεπε να οικοδομήσουμε μια σταθερή μεταναστευτική πολιτική, συνεκτική και στοχευμένη, τη μόνη που μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απέχουμε πολύ από αυτό. Εντούτοις, πρέπει να αρχίσουμε να ενεργούμε προς αυτή την κατεύθυνση, από σήμερα κιόλας, μακριά από μικρότητες, μακριά από αυτή την εσωστρέφεια που είναι επικίνδυνη τόσο για το κοινό ευρωπαϊκό εγχείρημα όσο και για εκείνες τις χώρες οι οποίες θεωρούν ότι με το κλείσιμο των συνόρων τους οχυρώνονται ενάντια στην κρίση. Πρέπει να ξεκινήσει άμεσα η αποτελεσματική εφαρμογή όλων των πτυχών του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο.
ΘΕΣΜΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Θα πρέπει επίσης να γίνει προσπάθεια διάρθρωσης μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής, με ενεργή προώθηση πρωτοβουλιών οι οποίες θα έχουν ως στόχο να αλλάξει η κατάσταση στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής – η συμφωνία της Βιέννης της 14ης Ιουλίου 2015 με το Ιράν σχετικά το πυρηνικό του πρόγραμμα σηματοδοτεί νέες προοπτικές για την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες δεν πρέπει να χαθούν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αδράξει την ευκαιρία της κρίσης προκειμένου να εκκινήσει τη δυναμική που μπορεί να την καταστήσει πόλο εξουσίας ώστε να ανταποκριθεί στην παρούσα συγκυρία. Μια συγκυρία που χαρακτηρίζεται από οικονομική και χρηματοπιστωτική αστάθεια καθώς και ρευστότητα των διεθνών αγορών. Ταυτόχρονα, πρέπει να εργαστούμε για το θεσμικό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να ενταχθεί σε αυτό η περιφερειακή διάσταση, κρίσιμος παράγοντας για την αποκέντρωση της εξουσίας, προς όφελος της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της αποτελεσματικότητας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσει αυτό το ζωτικής σημασίας στοίχημα. Γιατί, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ άλλοτε την Ευρώπη, τις δημοκρατικές αξίες της, το κοινωνικό της μοντέλο, τη σταθερότητά της, την τάξη της. Σύμφωνα με μια παλιά ρήση, η Ευρωπαϊκή Ένωση γνωρίζει την τέχνη του να χάνει πάντα τις ευκαιρίες σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της. Μήπως ήρθε επιτέλους ο καιρός να μπει τέλος σε αυτή τη θλιβερή παράδοση;
Η Ρένα Δούρου είναι μέλος του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ και Περιφερειάρχης Αττικής (Ελλάδα).