Άρθρο στο Έθνος της Κυριακής – "Στην πολιτική δεν υπάρχουν ‘αυτόματοι πιλότοι’ αλλά αγώνας καθημερινός για την αλλαγή των δεδομένων και των συσχετισμών δυνάμεων"

«Είναι λίγες οι φορές που η φράση ‘βιώνουμε περίοδο – καμπή’ αντιστοιχεί τόσο πολύ στην πραγματικότητα», επισημαίνει σε άρθρο της στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής» (21.01.2018) η Περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου με αφορμή τον απολογισμό των τριών ετών της κυβέρνησης.
Ακολουθούν σημεία από το άρθρο της Περιφερειάρχη:
• Η περίοδος που ζούμε δεν είναι μονοσήμαντη. Αφενός αυτή μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας ανάδειξης της νέας σελίδας που έχει ανάγκη η χώρα. Πολλώ δε μάλλον που τα τελευταία τρία χρόνια έχουν γίνει τομές: το δασολόγιο, ο εθνικός σχεδιασμός διαχείρισης απορριμμάτων, η αντιμετώπιση των πιεστικών κοινωνικών αναγκών, μέσα σε περιοριστικές, δημοσιονομικά, συνθήκες. Έχουν ληφθεί από την κυβέρνηση δύσκολες και επώδυνες αποφάσεις για να σταθεί ο τόπος στα πόδια του ενώ βρίσκονται στη φάση υλοποίησης σημαντικές πρωτοβουλίες στο μέτωπο των εργασιακών ή του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου.
• Αφετέρου, η ίδια περίοδος μπορεί να σηματοδοτήσει και το αδιέξοδο. Γιατί, όπως έχει δείξει η σύγχρονη ιστορία μας, υφίσταται μία… «κυκλικότητα» χρεοκοπιών. Περιπτώσεων κατά τις οποίες η χώρα έφθασε στο χείλος του γκρεμού χωρίς όμως να αποκομίσει εκείνη την εμπειρία που θα απέτρεπε από την επανάληψη των ίδιων λαθών. Ακριβώς αυτό είναι το διακύβευμα και είναι ιστορικό.
• Κι εδώ καλούμαστε, ο καθένας από τη θέση ευθύνης του -κεντρική εξουσία, Τοπική Αυτοδιοίκηση-, να ανταποκριθούμε. Μακριά από εύκολα τσιτάτα, μανιχαϊσμούς και «παιδικές αρρώστιες». Μακριά από θαυματουργικές λύσεις που, στο τέλος της ημέρας, αποδεικνύονται φενάκη, υπονομεύοντας το μέλλον.
• Εμείς, ως Αριστερά που δεν φυγομαχεί στα δύσκολα και δεν ζει στα σύννεφα, ως Αριστερά που δίνει φωνή στους κοινωνικά ευάλωτους και τους οικονομικά ασθενέστερους, έχουμε καθήκον να βάλουμε τις βάσεις ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος, τις αμετροέπειες, τις «ευκολίες», τα μεγάλα λόγια. Τον αγοραίο λαϊκισμό.
• Και προχωρώντας στις ανάλογες ενέργειες – όπως για παράδειγμα εκείνες τις μεταρρυθμίσεις της δημόσιας διοίκησης που δεν βαραίνουν τον προϋπολογισμό και που παράλληλα αποτελούν τις sine qua non προϋποθέσεις για την εκκρεμούσα επανίδρυση του κράτους, με στόχο τη συντεταγμένη παραγωγική ανασυγκρότηση.
• Έχω συνείδηση των δυσκολιών της πορείας αυτής. Είναι όμως μονόδρομος γιατί στην πολιτική δεν υπάρχουν αυτοματισμοί και «αυτόματοι πιλότοι» αλλά αγώνας καθημερινός για την αλλαγή των δεδομένων και των συσχετισμών δυνάμεων.
• Είναι αγώνας που δίνεται παράλληλα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο καθώς σήμερα, δεν αρκεί πλέον το σύνθημα «μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή», αλλά πρέπει να κατατεθούν συγκεκριμένες προτάσεις για τον εκδημοκρατισμό της.
• Και ας μην ξεχνάμε ότι το ενδιαφέρον της Ευρώπης παραμένει αυξημένο απέναντι σε μια αριστερή κυβέρνηση που αναλαμβάνει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή, όπως οι συναντήσεις των ηγετών των χωρών του Νότου.
• Όλα τούτα οριοθετούν την πορεία μας προκειμένου να κερδίσουμε, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, τη μάχη για το σήμερα και το αύριο του τόπου μας. Χωρίς εκπτώσεις, με αίσθηση της ευθύνης απέναντι στις δημοκρατικές παραδόσεις της Αριστεράς και τους συμπολίτες μας.
Ολόκληρο το άρθρο της Περιφερειάρχη:
Ο απολογισμός των τριών ετών της σημερινής διακυβέρνησης, είναι η αφορμή τούτου του μικρού κομματιού. Ωστόσο αυτός ο απολογισμός, στο μέτρο και στο βαθμό που λειτουργεί κριτικά τροφοδοτεί προβληματισμούς που υπερβαίνουν τις στήλες μίας εφημερίδας και αφορούν στο δημόσιο διάλογο για το μέλλον του τόπου. Και αυτό γιατί είναι λίγες οι φορές που η φράση «βιώνουμε περίοδο – καμπή» αντιστοιχεί τόσο πολύ στην πραγματικότητα.
Γιατί η περίοδος που ζούμε δεν είναι μονοσήμαντη. Αφενός αυτή μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας ανάδειξης της νέας σελίδας που έχει ανάγκη η χώρα. Πολλώ δε μάλλον που τα τελευταία τρία χρόνια έχουν γίνει τομές: το δασολόγιο, ο εθνικός σχεδιασμός διαχείρισης απορριμμάτων, η αντιμετώπιση των πιεστικών κοινωνικών αναγκών, μέσα σε περιοριστικές, δημοσιονομικά, συνθήκες. Έχουν ληφθεί από την κυβέρνηση δύσκολες και επώδυνες αποφάσεις για να σταθεί ο τόπος στα πόδια του ενώ βρίσκονται στη φάση υλοποίησης σημαντικές πρωτοβουλίες στο μέτωπο των εργασιακών ή του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου.
Αφετέρου, η ίδια περίοδος μπορεί να σηματοδοτήσει και το αδιέξοδο. Γιατί, όπως έχει δείξει η σύγχρονη ιστορία μας, υφίσταται μία… «κυκλικότητα» χρεοκοπιών. Περιπτώσεων κατά τις οποίες η χώρα έφθασε στο χείλος του γκρεμού χωρίς όμως να αποκομίσει εκείνη την εμπειρία που θα απέτρεπε από την επανάληψη των ίδιων λαθών. Ακριβώς αυτό είναι το διακύβευμα και είναι ιστορικό. Σε αυτό πρέπει να αθροιστεί η επιπρόσθετη για μια αριστερή κυβέρνηση υποχρέωση να διαφυλάττει τη σχέση της με το κόμμα και τα κινήματα και να αφουγκράζεται την κοινωνία. Κι εδώ καλούμαστε, ο καθένας από τη θέση ευθύνης του – κεντρική εξουσία, Τοπική Αυτοδιοίκηση -, να ανταποκριθούμε. Μακριά από εύκολα τσιτάτα, μανιχαϊσμούς και «παιδικές αρρώστιες». Μακριά από θαυματουργικές λύσεις που, στο τέλος της ημέρας, αποδεικνύονται φενάκη, υπονομεύοντας το μέλλον.
Είμαστε έτσι υποχρεωμένοι – το οφείλουμε στις προσδοκίες των συμπολιτών μας -, να κάνουμε τη δύσκολη επιλογή. Εκείνη που απέφυγαν να κάνουν (για λόγους ταξικής μεροληψίας) εκείνοι που κυβερνούσαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.
Εμείς, ως Αριστερά που δεν φυγομαχεί στα δύσκολα και δεν ζει στα σύννεφα, ως Αριστερά που δίνει φωνή στους κοινωνικά ευάλωτους και τους οικονομικά ασθενέστερους, έχουμε καθήκον να βάλουμε τις βάσεις ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος, τις αμετροέπειες, τις «ευκολίες», τα μεγάλα λόγια. Τον αγοραίο λαϊκισμό. Οφείλουμε να πορευθούμε, με σύνεση και σοβαρότητα, μέσα από τη βάσανο της διαλεκτικής εξέτασης των αιτιών, θέτοντας τα δύσκολα αλλά απαραίτητα ερωτήματα (άλλωστε από αυτά κρίνονται, in fine, οι χρήσιμοι απολογισμοί) και αναζητώντας επίμονα τις απαντήσεις σχετικά με τα δομικά προβλήματα που ανέδειξαν οι χρεοκοπίες του χθες και του σήμερα. Και προχωρώντας στις ανάλογες ενέργειες – όπως για παράδειγμα εκείνες τις μεταρρυθμίσεις της δημόσιας διοίκησης που δεν βαραίνουν τον προϋπολογισμό και που παράλληλα αποτελούν τις sine qua non προϋποθέσεις για την εκκρεμούσα επανίδρυση του κράτους, με στόχο τη συντεταγμένη παραγωγική ανασυγκρότηση.
Έχω συνείδηση των δυσκολιών της πορείας αυτής. Είναι όμως μονόδρομος γιατί στην πολιτική δεν υπάρχουν αυτοματισμοί και «αυτόματοι πιλότοι» αλλά αγώνας καθημερινός για την αλλαγή των δεδομένων και των συσχετισμών δυνάμεων. Είναι αγώνας που δίνεται παράλληλα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο καθώς σήμερα, δεν αρκεί πλέον το σύνθημα «μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή», αλλά πρέπει να κατατεθούν συγκεκριμένες προτάσεις για τον εκδημοκρατισμό της. Και ας μην ξεχνάμε ότι το ενδιαφέρον της Ευρώπης παραμένει αυξημένο απέναντι σε μια αριστερή κυβέρνηση που αναλαμβάνει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή, όπως οι συναντήσεις των ηγετών των χωρών του Νότου.
Όλα τούτα οριοθετούν την πορεία μας προκειμένου να κερδίσουμε, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, τη μάχη για το σήμερα και το αύριο του τόπου μας. Χωρίς εκπτώσεις, με αίσθηση της ευθύνης απέναντι στις δημοκρατικές παραδόσεις της Αριστεράς και τους συμπολίτες μας.