Παρέμβαση στην Hμερίδα του ΚΕ.ΜΕ.Α. με θέμα «Δράσεις Πρόληψης της Ριζοσπαστικοποίησης που οδηγεί στον βίαιο εξτρεμισμό στην Ελλάδα»

«Πράξη ευθύνης» συνιστά η «ενασχόληση με το φαινόμενο της “ριζοσπαστικοποίησης” και των βίαιων συνεπειών της» παρότι αυτό στη χώρα μας «δεν έχει πάρει τις διαστάσεις που παρατηρούνται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες», τόνισε, μεταξύ άλλων η Περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου, που ήταν προσκεκλημένη σε σχετική Ημερίδα που διοργάνωσε χθες το Κέντρο Μελετών Ασφάλειας (KE.ME.A.), στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος PERICLES. Η Ημερίδα είχε τίτλο «Δράσεις Πρόληψης της Ριζοσπαστικοποίησης που οδηγεί στον βίαιο εξτρεμισμό στην Ελλάδα».
Κατά την παρέμβασή της στο πλαίσιο συζήτησης στρογγυλής τραπέζης με θέμα «Οι προκλήσεις για την Ελλάδα», υπό τον συντονισμό του Καθηγητή Πανεπιστημίου Αιγαίου, Προέδρου Δ.Σ. ΚΕ.ΜΕ.Α., Παναγιώτη Τσάκωνα, η Περιφερειάρχης τόνισε ότι ο ρόλος των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών μπορεί να είναι καθοριστικός και καταλυτικός ειδικά στην πρόληψη και την αντιμετώπιση των αιτιών του φαινομένου της “ριζοσπαστικοποίησης” – «φαινομένου που μπορεί να έχει πολιτισμική ή θρησκευτική χροιά».
Οι Τοπικές Αρχές μπορούν να παρέμβουν «σε 3 επίπεδα: στην ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση, την κινητοποίηση / ενεργοποίηση των τοπικών κοινωνιών, των πολιτών, με στόχο την κοινωνική συνοχή και την ενσωμάτωση». «Μέσα από την αντίδραση, την ενεργοποίηση των τοπικών κοινωνιών», υπογράμμισε η Περιφερειάρχης.
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την Περιφέρεια Αττικής, η Περιφερειάρχης επισήμανε ότι «το θέμα μπορεί να ιδωθεί υπό δύο πρίσματα».
«Καταρχήν το θεσμικό. Οι Περιφέρειες στη χώρα μας παρότι είναι, μαζί με τους δήμους, εκείνες που αντιμετωπίζουν από πρώτο χέρι τα ζητήματα που δημιουργούνται, δεν διαθέτουν, σύμφωνα με το Καλλικρατικό πλαίσιο, τα κατάλληλα θεσμικά εργαλεία ούτε έχουν τις δυνατότητες πρόσβασης στα ευρωπαϊκά προγράμματα και χρηματοδοτικά εργαλεία. Mutatis mutandis το ίδιο ισχύει και για την αντιμετώπιση ενός φαινομένου άκρως σύνθετου και απαιτητικού, σε επίπεδο παρεμβάσεων, όπως αυτό της ριζοσπαστικοποίησης». «Το δεύτερο πρίσμα, απόρροια του πρώτου, σχετίζεται με τους πόρους και τις υποδομές που απαιτούνται για την προώθηση των κατάλληλων στρατηγικών δράσεων και τη συγκρότηση ανάλογων δικτύων για την αντιμετώπιση ενός τόσο πολυεπίπεδου και σύνθετου φαινομένου».
Τέλος, η ίδια αναφέρθηκε στις «εμπειρίες ευρωπαϊκών Περιφερειών καθώς και τα προτεινόμενα εργαλεία από το Κογκρέσο των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα την “εργαλειοθήκη του διαθρησκευτικού διαλόγου”» που «μπορεί να είναι πολύτιμα εργαλεία, σε συνδυασμό με την ανταλλαγή καλών πρακτικών».