Η σιωπή της Αντιπολίτευσης απέναντι σε φαινόμενα εκχυδαϊσμού του δημόσιου λόγου, με σεξιστικά πρωτοσέλιδα όπως το πρόσφατο, δεν είναι απλώς εκκωφαντικά ηχηρή. Είναι αποκαλυπτική του ήθους και του τρόπου που αντιλαμβάνονται τη λειτουργία της Δημοκρατίας.
Η στοχοποίηση γυναικών που ασκούν δημόσια καθήκοντα αποδεικνύεται καθημερινά ότι είναι μια πραγματικότητα που υποβαθμίζει τον πολιτικό μας πολιτισμό. Όσοι συγχέουν τον σεξισμό με μικροκομματικό άλλοθι, διαψεύδονται καθημερινά και με τη ρητορική τους συντελούν στην εξαπόλυση τέτοιων χυδαίων επιθέσεων.
Το αντιπολιτευτικό τους μένος τους οδηγεί σε θεσμικό ατόπημα όπως είναι η αποφυγή καταδίκης μιας περίπτωσης χυδαίας και δημόσιας έμφυλης διάκρισης. Μιας περίπτωσης παραβίασης της στοιχειώδους δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Η σιωπή είναι συνενοχή. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται και κρίνουν τις επιλεκτικές ευαισθησίες. Όπως άλλωστε και η Δικαιοσύνη.
Είναι δημοκρατικό χρέος όλων μας να παρακολουθήσουμε στενά την ορθή εφαρμογή του νόμου και να επιμείνουμε στην επιβολή όλων των προβλεπόμενων κυρώσεων, έτσι ώστε τέτοιου είδους έντυπα να μην ρυπαίνουν το τοπίο των ΜΜΕ της χώρας μας.
