Η απλή έκφραση συλλυπητηρίων υπολείπεται της οδύνης για την απώλεια τόσων ζωών. Με την πεποίθηση αυτή, προσήλθα η ίδια στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου τη νύχτα της εθνικής τραγωδίας.
Γιατί πιστεύω ότι ο σεβασμός στη μνήμη των νεκρών και στην οδύνη των οικείων τους, απαιτεί πράξεις και όχι λόγια. Απαιτεί τη διερεύνηση των πραγματικών αιτίων και επιβάλλει να μπει επιτέλους τέλος στην κουλτούρα της ατιμωρησίας.
Την ίδια στιγμή οι δικονομικές διαδικασίες δεν θα πρέπει να εξυπηρετούν οιεσδήποτε σκοπιμότητες. Και εξαρχής, με τη στάση μου έδειξα ότι πράγματι πιστεύω ότι η Δικαιοσύνη δεν τις εξυπηρετεί. Και πράγματι απέδειξε ότι δεν τις εξυπηρετεί.
Παράλληλα όμως εκφράζω την ιδιαίτερη ανησυχία μου για την τύχη όσων ασχολούνται με την Αυτοδιοίκηση γιατί η γενίκευση τέτοιου είδους κατηγορητηρίων θα μπορούσε να καταστήσει οποιονδήποτε από αυτούς, οποτεδήποτε, κατηγορούμενο με εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες για τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
