Άρθρο της Ρένας Δούρου στην ιστοσελίδα reformer.gr
Για “τομές” που “απλοποιούν” τις διαδικασίες αδειοδοτήσεων και “βάζουν τέλος στην ταλαιπωρία των πολιτών”, κάνει λόγο, ο κ. Χατζηδάκης, σχολιάζοντας το νομοσχέδιο περί “εκσυγχρονισμού της περιβαλλοντικής νομοθεσίας” που έφερε, εν κρυπτώ, σχεδόν χωρίς διαβούλευση, στη διάρκεια της πανδημίας. Η αλήθεια είναι ότι στα λόγια ο κ. Υπουργός είναι οικολόγος. Στις πράξεις είναι σκληρός εκπρόσωπος του πιο επικίνδυνου πυρήνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής – εκείνης που σε όλο τον πλανήτη ευθύνεται για περιβαλλοντικά εγκλήματα: από την κλιματική κρίση ως τη χρήση ορυκτών καυσίμων και την αποψίλωση των δασών.
Ήδη πάντως ο υπουργός Περιβάλλοντος (;) έχει καταφέρει κάτι αρκετά δύσκολο: να συσπειρώσει απέναντί του το σύνολο της περιβαλλοντικής κοινότητας, δεκάδες οργανώσεις, από τις γνωστές Greenpeace και WWF, που μάλιστα συνυπέγραψαν κοινό κείμενο κατά του νομοσχεδίου, ως δεκάδες συλλογικότητες που εξειδικεύονται οι περισσότερες σε σημαντικούς τομείς προστασίας του περιβάλλοντος. Παράλληλα πολλοί επιστημονικοί φορείς, όπως το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, ο Συνήγορος του Πολίτη ή η ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, άσκησαν και αυτοί δριμύτατη κριτική, απορρίπτοντας το νομοσχέδιο. Την ίδια στιγμή, όπως φάνηκε στη συζήτηση στη σχετική Επιτροπή της Βουλής, σύσσωμη η Αντιπολίτευση καταψηφίζει αυτό που ο κ. Χατζηδάκης επιχειρεί, όχι ιδιαίτερα επιτυχημένα από ό,τι φαίνεται, να εμφανίσει ως “εκσυγχρονιστικό” νομοθέτημα που δήθεν αίρει τα γραφειοκρατικά εμπόδια για τις επενδύσεις, τις οποίες δήθεν αποτρέπουν οι αδειοδοτήσεις από τα δασαρχεία, το σύστημα του χωρικού σχεδιασμού, και εν γένει το νομικό πλαίσιο της προστασίας του περιβάλλοντος. 
Ένα πλαίσιο που, σύμφωνα με την κυβέρνηση, αποτελεί αναχρονιστική τροχοπέδη στις ποθούμενες επενδύσεις. Ανοίγει έτσι ο δρόμος για την ανάπτυξη, κλπ, κλπ. Το σίγουρο είναι – και σε αυτό συμφωνούν άπαντες – ότι ανοίγει ο δρόμος, μέσα από πολλές “φωτογραφικές” διατάξεις, σε συγκεκριμένα συμφέροντα, με ονοματεπώνυμο, τύπου “Ελληνικός Χρυσός”, που έβρισκαν πολύ στενό το νομοθετικό “κορσέ” της προστασίας του περιβάλλοντος και ανέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη να τον “χαλαρώσει”. Και πράγματι, όπως καταγγέλλουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, δεν “χαλάρωσε” απλά τον “κορσέ” – τον πέταξε στα σκουπίδια.
Αν το νομοθέτημα – έκτρωμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη γίνει νόμος του κράτους (όπως όλα δείχνουν ότι θα συμβεί με τις ψήφους μόνο της ΝΔ), τότε το περιβάλλον θα βρεθεί εκτεθειμένο στις ορέξεις επενδυτών που το αντιμετωπίζουν ως “εμπόδιο” που πρέπει να “καμφθεί”. Και αυτή τη δουλειά την έφερε σε πέρας άριστα ο κ. Χατζηδάκης, που θα αφήσει πίσω του το όνομα ενός υπουργού Περιβάλλοντος που έθεσε το περιβάλλον υπό διωγμό. Νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων που δεν έχουν κτιστεί, εξορύξεις που απλά “γνωστοποιούνται”, παρεμβάσεις σε δάση χωρίς έγκριση των δασικών υπηρεσιών, κατάργηση του ελέγχου των προστατευόμενων περιοχών natura, το ιστορικό κέντρο της Αθήνας που μετατρέπεται σε ξενοδοχειούπολη, το σύστημα του χωρικού σχεδιασμού που γίνεται “λάστιχο” και ουσιαστικά ακυρώνεται, τα ενοχλητικά ΠΔ και οι αποφάσεις του ΣτΕ, για χρήσεις γης, κα, που παρακάμπτονται – τα πλήγματα που δέχεται το περιβάλλον από αυτό το νομοσχέδιο των 130 άρθρων είναι πολλά και “χειρουργικά”. Και η “εγχείρηση” γίνεται με τέτοιους όρους που μαζί με το περιβάλλον, να πλήττεται και η Δημοκρατία, μέσα από τη φίμωση κάθε κριτικής φωνής, που χαρακτηρίζεται από την κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ, “οπισθοδρομική”, “εμπόδιο” στην ανάπτυξη, τις επενδύσεις.
Περιβάλλον τέλος λοιπόν; Ναι, αν θεωρήσουμε ότι η υπόθεση θα λήξει με την ψήφιση στη Βουλή. Όμως υπάρχει δρόμος μπροστά μας. Είναι ο δρόμος της αντίστασης στην εφαρμογή αυτού που καταστρέφει τις ζωές μας. Που πλήττει τους πνεύμονες της κοινωνίας μας ως περιβαλλοκτόνος ιός με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Η διεθνοποίηση της υπόθεσης, οι προσφυγές σε όλες τις αρχές, εντός κι εκτός Ελλάδας, η ενημέρωση, ευαισθητοποίηση, ενεργοποίηση, κινητοποίηση των πολιτών, είναι το πεδίο που οφείλουμε να δράσουμε. Να παρέμβουμε σήμερα για να μη χάσουμε αύριο το κοινό μας σπίτι. Να μην επιτρέψουμε στην πιο επικίνδυνη Δεξιά να απαλλοτριώσει το μέλλον των μέλλον των παιδιών μας.
