Μία ημέρα μετά τη Διεθνή Ημέρα Βιοποικιλότητας (22 Μαΐου) και λίγες ημέρες πριν από τις Παγκόσμιες Ημέρες της Γης και των Ωκεανών, την ερχόμενη Παρασκευή και Δευτέρα, 5 και 8 Ιουνίου, αντιστοίχως, η είδηση που είδε το φως της δημοσιότητας στο τρισέλιδο αφιέρωμα της “Εφημερίδας των Συντακτών” (της 23-24 Μαΐου) αναπαράχθηκε κι έκανε τον γύρο των μέσων κοινωνικών δικτύωσης
Της Ρένας Δούρου*
Μία ημέρα μετά τη Διεθνή Ημέρα Βιοποικιλότητας (22 Μαΐου) και λίγες ημέρες πριν από τις Παγκόσμιες Ημέρες της Γης και των Ωκεανών, την ερχόμενη Παρασκευή και Δευτέρα, 5 και 8 Ιουνίου, αντιστοίχως, η είδηση που είδε το φως της δημοσιότητας στο τρισέλιδο αφιέρωμα της “Εφημερίδας των Συντακτών” (της 23-24 Μαΐου) αναπαράχθηκε κι έκανε τον γύρο των μέσων κοινωνικών δικτύωσης. Με αναρτήσεις και φωτογραφίες. Αναφέρομαι στην αποκάλυψη – καταγγελία του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας “Αρχιπέλαγος” σχετικά με τις επτά μεσογειακές φώκιες που βρέθηκαν νεκρές -δολοφονημένες βασανιστικά από ανθρώπινο χέρι- στο Αιγαίο τις ημέρες των μέτρων περιορισμού των μετακινήσεων λόγω της πανδημίας. Μάλιστα, την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές (Τετάρτη, 27 Μαΐου), το “Αρχιπέλαγος” προχωρούσε σε νέα καταγγελία, σύμφωνα με την οποία οι “δολοφονίες θαλάσσιων θηλαστικών στο Αιγαίο συνεχίζονται”. Πρόκειται για κτηνώδεις δολοφονίες έμβιων όντων.
Η προστασία της μεσογειακής φώκιας και των βιοτόπων της είναι αντικείμενο σοβαρών διεθνών και ευρωπαϊκών θεσμών, όπως το International Fund for Animal Welfare (IFAW), το Ταμείο Ευρωπαϊκής Φυσικής Κληρονομιάς (EuroNatur) ή το ισπανικό Fondo para la Foca del Mediterraneo, καθώς και σε εθνικό επίπεδο, τοπικών, περιφερειακών φορέων και σειράς εξειδικευμένων ΜΚΟ, όπως η MOm/Εταιρεία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας, το “Αρχιπέλαγος”, κ.α.
Πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν και πώς μπορούν να αποτραπούν τέτοια ειδεχθή εγκλήματα;
Μιλώντας στην “Εφ.Συν.”, ο διευθυντής του “Αρχιπελάγους” Θ. Τσιμπίδης υποστηρίζει την τεράστια σημασία της συνεργασίας με τις τοπικές κοινωνίες, προκειμένου να μετατραπούν σε ασπίδα προστασίας για τη μεσογειακή φώκια. Το κρίσιμο είναι πάντως οι περιπτώσεις αυτές να αντιμετωπιστούν ως συμπτώματα ευρύτερων και χρόνιων παθογενειών, αναδεικνύοντας σειρά θεμάτων που συνδέονται μεταξύ τους. Το πώς μπορούν να προστατευθούν αποτελεσματικά οι θάλασσές μας από περιβαλλοντικούς εγκληματίες, που δυστυχώς δεν αποτελούν μεμονωμένα φαινόμενα. Το πώς μπορεί να αποφευχθεί η απώλεια βιοποικιλότητας. Το πώς μπορούν να παρέμβουν οι τοπικές κοινωνίες. Θέματα που επιβάλλουν την ευαισθητοποίηση και τη δράση όλων μας σε τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό επίπεδο.
Γιατί η προστασία (και) της θαλάσσιας ζωής στη Μεσόγειο και το Αιγαίο περνά μέσα από την αλλαγή του παραγωγικού και καταναλωτικού προτύπου, για την προστασία του περιβάλλοντος, την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Γιατί περιβαλλοντικοί εγκληματίες, μικροί και μεγάλοι, συστημικοί και μη, θα υπάρχουν πάντα. Το θέμα είναι η προώθηση και εμπέδωση εκείνων των δομικών, οικονομικών και κοινωνικών, αλλαγών που μπορούν να αποκαταστήσουν τη πολλαπλά διαταραγμένη σχέση μας με τη φύση, καθιστώντας το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, το κλίμα, παράγοντες βιώσιμης ανάπτυξης. Το στοίχημα της νέας στρατηγικής για τη βιοποικιλότητα για το 2030 στο πλαίσιο της νέας Πράσινης Συμφωνίας της Ε.Ε. είναι η πρόκληση του 21ου αιώνα. Πρόκληση που αφορά όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που συμφωνούν στην ανάγκη άμεσης κινητοποίησης και δράσης. Γιατί η αδράνεια, σήμερα, καταδικάζει αύριο τις νέες γενιές σε κοινωνική και περιβαλλοντική φτώχεια. Τις καταδικάζει να είναι ευάλωτες. Ας πάρουμε λοιπόν τώρα πρωτοβουλίες για κοινωνίες συνεκτικές, αλληλέγγυες, ανθεκτικές. Κοινωνίες ζωής. Σε όλες της τις μορφές!
* Η Ρένα Δούρου είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, τομεάρχης Κλιματικής Αλλαγής, Περιβάλλοντος και Ενέργειας
