Στη χώρα μας η δήθεν “πράσινη” κυβέρνηση Μητσοτάκη διαφημίζει ότι εφαρμόζει την κοινοτική υποχρέωση νωρίτερα
Ηείδηση: Περίπου 1,3 δισ. τόνοι πλαστικού πρόκειται να καταλήξουν στο περιβάλλον, είτε στη θάλασσα είτε στη στεριά, έως το 2040, αν δεν αναληφθούν σοβαρές πρωτοβουλίες αποτροπής αυτής της αρνητικής εξέλιξης. Έκθεση του πανεπιστημίου του Λιντς, φέτος στα τέλη Ιουλίου, περιγράφει πώς θα είναι τα πράγματα σε 20 χρόνια στη βάση μοντέλων που σχηματοποιούν παρεμβάσεις για τη μείωση της ρύπανσης από τα πλαστικά.
Για την αποτροπή της αρνητικής εξέλιξης απαιτούνται άμεσες δράσεις, όπως αύξηση ποσοστών επανάχρησης, ανακύκλωσης, οικολογικής διαχείρισης των απορριμμάτων, επέκταση των συστημάτων ασφαλούς διάθεσης, επιτάχυνση της καινοτομίας στην αλυσίδα αξίας των πλαστικών. Φυσικά όλα αυτά προϋποθέτουν συγκεκριμένη πολιτική βούληση και συντεταγμένες πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις.
Ανησυχία ΠΟΥ για έξαρση νοσημάτων του αναπνευστικού στην Κίνα
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ε.Ε. αντιμετωπίζει το θέμα με μεγάλη σοβαρότητα υιοθετώντας τον Ιανουάριο του 2018 την πρώτη Ευρωπαϊκή Στρατηγική για Πλαστικά σε μια Κυκλική Οικονομία, με στόχο τη μετατροπή του σχεδιασμού, της χρήσης, της παραγωγής και της ανακύκλωσης στην Ε.Ε. των πλαστικών προϊόντων. Όπως τονίζει η Κομισιόν, “η στρατηγική αυτή θα βοηθήσει την προστασία του περιβάλλοντός μας, θα μειώσει τα θαλάσσια σκουπίδια, τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και την εξάρτησή μας από εισαγόμενα ορυκτά καύσιμα”.
Έτσι, τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, πρότεινε νέους κανόνες σχετικά με δέκα μίας χρήσης πλαστικά προϊόντα (πλαστικά μπουκάλια, ποτήρια, πιάτα, καλαμάκια κ.ά.) που συναντάμε συχνά πεταμένα στις παραλίες και τις θάλασσες της Ευρώπης. Ξεκίνησε κατόπιν η διαδικασία στην Ευρωβουλή, που ολοκληρώθηκε με την έγκριση, τον Μάιο του 2019, από το συμβούλιο νέων, αυστηρότερων, κανόνων με στόχο την απαγόρευση των πλαστικών μίας χρήσης από το 2021.
Στη χώρα μας η δήθεν “πράσινη” κυβέρνηση Μητσοτάκη διαφημίζει ότι εφαρμόζει την κοινοτική υποχρέωση νωρίτερα. Όμως στην πράξη αποδεικνύεται η ανικανότητά της να εφαρμόσει μια ευρωπαϊκή Οδηγία, αλλά παίρνει άριστα στην… αποσιώπηση του γεγονότος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση είχε διαπραγματευθεί μεγάλο μέρος της. Πέρα από τις επικοινωνιακές εξαγγελίες και τα σποτάκια, η πραγματικότητα στη Βουλή ήταν… γκρίζα και απολύτως αντιπεριβαλλοντική για δύο λόγους.
Πρώτον, γιατί ο νόμος της Ν.Δ. χαρακτηρίζεται από προχειρότητα και έλλειψη κανόνων: το ποια είναι τα πλαστικά μίας χρήσης θα καθοριστούν με υπουργική απόφαση, δημιουργώντας έτσι σύγχυση στην αγορά και στους παραγωγικούς φορείς! Και δεύτερον, γιατί ο αρμόδιος υπουργός που ήδη έχει στο “ενεργητικό” του τον αντιπεριβαλλοντικό νόμο που καταργεί κάθε νομική προστασία του περιβάλλοντος ενέταξε στο νομοσχέδιο, τροπολογίες αποκαλυπτικές της ιδεοληπτικής φύσης της κυβέρνησης.
Τροπολογίες που αφορούν στο ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου και των δημόσιων υποδομών: του ΔΕΔΔΗΕ, της ΛΑΡΚΟ, της ΔΕΠΑ. Μια επιλογή που ναρκοθετεί τη δίκαιη μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα, πλήττει την υγιή επιχειρηματικότητα, πριμοδοτώντας μια μικρή ελίτ, όπως τεκμηριωμένα κατήγγειλε στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Δεν είναι περιβαλλοντικά ευαίσθητη η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι ιδεοληπτικά εμμονική υπέρ των πολύ λίγων. Το τελευταίο που την ενδιαφέρει είναι τα πλαστικά μίας χρήσης. Όπως άλλωστε και η κυκλική οικονομία, η ανακύκλωση, η οικολογική διαχείριση των απορριμμάτων, η δίκαιη μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα. Και ο πρόσφατος νόμος για τα πλαστικά μιας χρήσης ήταν απλά η επιβεβαίωση.
* Η Ρένα Δούρου είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, εκπρόσωπος για θέματα Κλιματικής Αλλαγής
