Η περίπτωση της Ν. Υόρκης θέτει ξανά επιτακτικά το θέμα της ανάγκης προσαρμογής των ΗΠΑ και των άλλων κρατών στις απαιτήσεις της κλιματικής κρίσης
Κλιματική κρίση – υποδομές, σημειώσατε στάνταρ ένα. Με μεγάλους χαμένους τους περισσότερο ευάλωτους, που είναι τα θύματα της έλλειψης ανθεκτικότητας των υποδομών απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα λόγω υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Οι πλημμύρες που έπληξαν στις αρχές του μήνα τη Νέα Υόρκη και τα περίχωρά της το επιβεβαίωσαν. Δεν ήταν “άλλη μία φυσική καταστροφή”. Αλλά ακόμη ένας κρίκος στην πρόσφατη αλυσίδα ακραίων καιρικών φαινομένων που έπληξαν μέσα λίγες μόλις μέρες τις ΗΠΑ. Στη Λουιζιάνα περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι βρέθηκαν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και πόσιμο νερό ύστερα από τις σοβαρές ζημιές που προκάλεσε στο δίκτυο του ηλεκτρικού ρεύματος ένας τυφώνας. Στην Καλιφόρνια οι μεγάλες φωτιές στη λίμνη Τάχο ανάγκασαν δεκάδες χιλιάδες άτομα να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Στο Τενεσί οι πλημμύρες σκότωσαν τουλάχιστον 20 ανθρώπους.
Η Νέα Υόρκη ήταν ο τελευταίος κρίκος, καθώς βρέθηκε στο στόχαστρο των συνεπειών του τυφώνα «Άιντα» και ήταν η πρώτη φορά που η Εθνική Υπηρεσία Καιρού εξέδωσε προειδοποίηση κατάστασης εκτάκτου ανάγκης για “ξαφνική πλημμύρα” (“flash flood”) για την πόλη και τα περίχωρά της. Το φαινόμενο στοίχισε τελικά τη ζωή σε τουλάχιστον 47 άτομα στη Νέα Υόρκη και το Νιού Τζέρσεϊ προκαλώντας πρωτόγνωρες υλικές ζημιές.
Ο Τζόναθαν Μπόουλς, διευθυντής της δεξαμενής σκέψης “Center for an Urban Future”, παρατήρησε ότι “δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε που η πόλη μοιάζει να καταρρέει με κάθε μεγάλη καταιγίδα. Το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών της χρονολογούνται από τον 20ό αιώνα”. Με αυτό τον τρόπο σχολίαζε το γεγονός ότι το Μανχάταν, το Μπρούκλιν, το Κουίνς πλημμύρισαν, το τεράστιο δίκτυο του Μετρό παρέλυσε για 24 ώρες και το Σέντραλ Παρκ ξεχείλισε ξεπερνώντας το ρεκόρ του 1927.
Άνθρωποι βρέθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά παγιδευμένοι σε υπόγεια διαμερίσματα, που δεν πληρούν τις προδιαγραφές ασφαλείας, αλλά είναι τα μόνα προσιτά στους “εργαζόμενους φτωχούς” και τους παράτυπους μετανάστες της πόλης. Αυτούς που ήταν τα μεγαλύτερα θύματα της καταστροφής. “Οι νεκροί της πλημμύρας φανερώνουν το πώς η κλιματική κρίση είναι κρίση ανισότητας” σχολίασε στο Twitter η Αλεξάντρια Οκάζιο – Κορτέζ που επισκέφθηκε τις πληγείσες γειτονιές.
Πράγματι οι φυσικές καταστροφές πολλαπλασιάζονται (και) στις ΗΠΑ φανερώνοντας μια σκληρή πραγματικότητα. Τα ελλείμματα των υποδομών απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα βαίνουν κλιμακούμενα λόγω της ραγδαίας υπερθέρμανσης του πλανήτη, πλήττοντας κατά κύριο λόγο τους κοινωνικά και οικονομικά πιο αδύναμους. Εκείνους που είναι αναγκασμένοι να ζουν στα υπόγεια, σε κατοικίες που δεν πληρούν στοιχειώδεις προδιαγραφές ασφαλείας…
“Τα γεγονότα αυτά μας λένε ότι είμαστε απροετοίμαστοι”: η Άλις Χιλ, ήταν η επικεφαλής του σχεδιασμού για τους κλιματικούς κινδύνους στο πλαίσιο του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας την περίοδο της προεδρίας του Ομπάμα. “Κτίσαμε τις πόλεις μας, τις κοινότητές μας, στη βάση ενός κλίματος που δεν υπάρχει πλέον” συμπλήρωσε μιλώντας στους Νιου Γιορκ Τάιμς.
Η περίπτωση της Ν. Υόρκης (και όχι μόνο) θέτει ξανά επιτακτικά το θέμα της ανάγκης προσαρμογής των ΗΠΑ και των άλλων κρατών στις απαιτήσεις της κλιματικής κρίσης -οι επιστήμονες πιστεύουν ότι σύντομα τα όρια αντοχής των υποδομών θα ξεπεραστούν. Η Νέα Υόρκη σαρώθηκε, αν και από το 2012, όταν την έπληξε η παράκτια θύελλα «Σάντι», έχει επενδύσει 20 δισεκατομμύρια δολάρια σε αντιπλημμυρικές υποδομές. Η κλιματική κρίση τρέχει πιο γρήγορα από ό,τι προέβλεπαν οι επιστήμονες. Καμπανάκι συναγερμού για όλες τις πόλεις όλου του πλανήτη. Άλλο ένα σημείο μη επιστροφής;
* Η Ρένα Δούρου είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, εκπρόσωπος για θέματα Κλιματικής Αλλαγής
