Από τον Δεκέμβριο του 2019, με μια χιονόπτωση στη Μαλακάσα, είχε φανεί η τάση της κυβέρνησης να μεταθέτει τις ευθύνες της
Αυτή η ανίκανη να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κρίση” κυβέρνηση, όπως εύστοχα τη χαρακτήρισε την Πέμπτη στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας καταθέτοντας την πρόταση δυσπιστίας εναντίον της, έκανε με την “Ελπίδα” το τρία στα τρία. Κακοκαιρία “Μήδεια” το 2019, πυρκαγιές πέρσι τον Αύγουστο στην Εύβοια, πρόσφατες προαναγγελθείσες από μέρες χιονοπτώσεις. Και στις τρεις περιπτώσεις η επιτελική, όπως επαίρεται, κυβέρνηση Μητσοτάκη εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής. Κι αυτό δεν αποτελεί εσπευσμένη αντιπολιτευτική κριτική, αλλά διαπίστωση που βίωσαν χιλιάδες συμπολίτες μας από την Αττική Οδό έως την Κατεχάκη, τη λεωφόρο Μαραθώνος έως τη Μεσογείων. Και αποτελεί, δυστυχώς, το επιστέγασμα της χρεοκοπίας της επικίνδυνης νεοδεξιάς κυβέρνησης και της ανικανότητας της σημερινής διοίκησης της Περιφέρειας Αττικής, που, λειτουργώντας πλημμελώς και με όρους επικοινωνιακής προβολής της διοίκησής της, έγινε μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης, συμβάλλοντας στην τεράστια ταλαιπωρία των πολιτών στους δρόμους της αρμοδιότητάς της.
Δυστυχώς κανείς δεν ξαφνιάζεται γιατί ήδη από τον Δεκέμβριο του 2019, με μια χιονόπτωση στη Μαλακάσα, όταν είχε φανεί η τάση της κυβέρνησης να μεταθέτει τις ευθύνες της – το ίδιο θα έκανε λίγο αργότερα με την πανδημία και την ατομική ευθύνη των πολιτών. Πέρα όμως από αυτό το μόνιμο χαρακτηριστικό της “επιτελικής” διακυβέρνησης, η γαλάζια εξουσία επέδειξε μεγάλη αποτελεσματικότητα σε θεσμικό επίπεδο. Όχι όμως στην αναβάθμιση και οικοδόμηση ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου για την Πολιτική Προστασία, στη βάση και των καλών ευρωπαϊκών πρακτικών που πλέον λαμβάνουν υπόψη τα νέα δεδομένα της κλιματικής κρίσης. Αλλά στο ξεθεμελίωμα της θεσμικής επεξεργασίας στην οποία είχε προχωρήσει η κυβέρνηση Τσίπρα, που ύστερα από διαβούλευση με όλους τους αρμόδιους φορείς είχε εκπονήσει ένα Εθνικό Σύστημα Πολιτικής Προστασίας με ουσιαστικές επιχειρησιακές και οργανωτικές αλλαγές, που λόγω των εκλογών δεν ψηφίστηκε από τη Βουλή. Ήταν ένα σχέδιο νόμου με δράσεις για όλο τον κύκλο διαχείρισης καταστροφών, στη βάση των σκοπών του θεσμικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πολιτική προστασία.
Το σχέδιο αυτό, στο οποίο είχε συμβάλει με πέντε άξονες η διοίκηση της “Δύναμης Ζωής” στην Περιφέρεια Αττικής, εγκαταλείφθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δεν ήταν το μόνο. Οι “άριστοι” πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων και το πόρισμα του διεθνώς αναγνωρισμένου Γερμανού καθηγητή του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ Γκολντάμερ για τις δασικές πυρκαγιές.
Αντ’ αυτών η κυβέρνηση στις 7 Φεβρουαρίου του 2020 δημοσιοποίησε έναν νέο (υποτίθεται) νόμο υπό τον πομπώδη τίτλο “Εθνικός Μηχανισμός Διαχείρισης Κρίσεων και Αντιμετώπισης Κινδύνων”. Φευ! Ο “νέος” νόμος δεν επέφερε ουσιώδη αλλαγή στο υπάρχον πλαίσιο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η κυβέρνηση τον… ανέστειλε έναν μήνα μετά, στις 3 Μαρτίου 2020, με μια απλή Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου! Το αποτέλεσμα είναι σήμερα να ισχύει το σύστημα πολιτικής προστασίας του… 2003, παρά τις πολλάκις διαπιστωμένες δυσλειτουργίες του…
Εντέλει το μόνο έργο που έχει προσφέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην κρίσιμη υπόθεση της πολιτικής προστασίας είναι ένας… τίτλος. Η ονομασία του νέου υπουργείου “Κλιματικής κρίσης και Πολιτικής Προστασίας”: ένα άδειο κέλυφος, όπως διαπίστωσαν οι πολίτες της Αττικής το μεσημέρι της Δευτέρας 24 Ιανουαρίου.
* Η Ρένα Δούρου είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, υπεύθυνη Κλιματικής Κρίσης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας και επικεφαλής της παράταξης “Δύναμη Ζωής” στο περιφερειακό συμβούλιο Αττικής
Ένα άδειο κέλυφος η Πολιτική Προστασία της κυβέρνησης Μητσοτάκη | Αυγή (avgi.gr)
