Η κυβέρνηση Μητσοτάκη οφείλει να πράξει το αυτονόητο, να μην επικαλείται επιλεκτικά τη δημοσιονομική εκτροπή ως δικαιολογία για να μην στηρίξει την κοινωνία και να την ξεχνάει όταν κτίζει το γαλάζιο κράτος των γκόλντεν μπόις στις ΔΕΚΟ, όταν προχωρά τις απευθείας αναθέσεις των 7 δις, την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης του 1.5 δις, τις φοροελαφρύνσεις στις γονικές παροχές σε πολύ υψηλές περιουσίες ή όταν αρνείται να φορολογήσει τα υπερκέρδη των εταιριών ενέργειας και να βάλει τέλος στην αισχροκέρδεια, υπογρραμμίζει, μεταξύ άλλων η Ρένα Δούρου, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα “Αχαϊκή Πολιτεία” και τον δημοσιογράφο Αχιλλέα Ροδίτη. “Φευ, στη χώρα μας ο κ. Μητσοτάκης όταν δεν καθυστερεί αδικαιολόγητα, αποφασίζει ενίσχυση 13 ευρώ για τη βενζίνη. Κυβέρνηση εκτός τόπου κι εκτός χρόνου!”
Η ίδια παρατηρεί ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη εκθέτει τη χώρα, εμφανιζόμενη βασιλικότερη του βασιλέως στον πόλεμο στην Ουκρανία. “Ζούμε σήμερα στην ευρωπαϊκή ήπειρο τεκτονικές αλλαγές με παγκόσμιο αντίκτυπο και έχουμε μια κυβέρνηση που επέλεξε να διακόψει την τροχιά που είχε θέσει την εξωτερική πολιτική η κυβέρνηση Τσίπρα, όταν η χώρα είχε ξεκινήσει να λειτουργεί ως παράγοντας ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας στη ΝΑ Ευρώπη, την Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Δυστυχώς το Μαξίμου χειρίζεται και την εξωτερική πολιτική με όρους επικοινωνιακούς! Όμως ειδικά στην εξωτερική πολιτική τα επικοινωνιακά παιχνίδια είναι επικίνδυνα. Και η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να ξαναπιάσει το νήμα των συνεργασιών που είχαμε ξεκινήσει. Με σοβαρές πρωτοβουλίες για γέφυρες ειρήνης, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Εκείνη του διεθνούς δικαίου”.
Αναφερόμενη στη στάση της κυβέρνησης που απαξιώνει τις Περιφέρειες, η Ρ. Δούρου παρατήρησε ότι : “Η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση, έστειλε μήνυμα απαξίωσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και εξάρτησής της από την κεντρική εξουσία. Ξεκίνησε με την ακύρωση της απλής αναλογικής, συνέχισε, αφαιρώντας σημαντικές αρμοδιότητες από τα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια προς όφελος κλειστών οργάνων, όπως οι Οικονομικές Επιτροπές”.
Η συνέντευξη δόθηκε πριν από την απόφαση του Γ’ Τμήματος του ΣτΕ για τους “νόμους Θεοδωρικάκου” και την παρέμβαση Ζελένσκι στη Βουλή.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Ρένας Δούρου στην Αχαϊκή Πολιτεία
Πόσο επικίνδυνα εκτιμάτε πως εξελίσσεται η κατάσταση για την Ελλάδα με βάση τη στάση της χώρας μας απέναντι στις διεθνείς εξελίξεις (πόλεμος στην Ουκρανία, ενεργειακή κρίση);
Ζούμε σήμερα στην ευρωπαϊκή ήπειρο τεκτονικές αλλαγές με παγκόσμιο αντίκτυπο. Σοβαρές ανακατατάξεις επαναφέρουν στο διεθνές προσκήνιο ζητήματα προβολής ισχύος και νέων ισορροπιών στο πλαίσιο ευρύτερων αλλαγών στο παγκόσμιο ενεργειακό, οικονομικό, επενδυτικό ακόμη και κλιματικό πεδίο. Εξελίξεις που αποδυναμώνουν την πολυμερή διπλωματία, όπως αυτή είχε οικοδομηθεί με επίκεντρο τον ΟΗΕ μετά από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Απέναντι σε αυτή την κοσμογονία στη χώρα μας η κυβέρνηση Μητσοτάκη λειτουργεί με τα εργαλεία του χθες. Βάζει την εξωτερική πολιτική σε επικίνδυνες ατραπούς, επιλέγοντας στρατιωτική εμπλοκή με την αποστολή, μεταχειρισμένων μάλιστα, όπλων στην Ουκρανία, ανατρέποντας το πάγιο και διαχρονικό δόγμα της χώρας ως γέφυρας. Και δεν μιλώ για το τι θα είχαν κάνει ο Αλ. Τσίπρας και ο Ν. Κοτζιάς. Αλλά σκέφτομαι τι έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν επισκεπτόταν τη Μόσχα το 1979. Στον αντίποδα, έχουμε μια κυβέρνηση που δηλώνει “δεδομένη σύμμαχος” και “προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης”. Θέτοντας έτσι τη χώρα στο περιθώριο. Όπως φάνηκε και στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, όπου ο κ. Μητσοτάκης δεν διεκδίκησε συμμετοχή της Ελλάδας στο μέτωπο των χωρών του Νότου που πέτυχαν πλαφόν στις τιμές φυσικού αερίου. Και αυτή η παθητικότητα είναι επιλογή, όχι ανάγκη.
Τι θα συμβουλεύατε το κυβερνητικό επιτελείο ως προς το σκέλος της διαχείρισης στην Οικονομία με δεδομένη την καλπάζουσα ακρίβεια;
Θα συμβούλευα να πράξει το αυτονόητο. Να ακολουθήσει δηλαδή τις προτάσεις της εργαλειοθήκης της Κομισιόν, που δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Να ακολουθήσει τις αποφάσεις κυβερνήσεων όπως της Κύπρου, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας και άλλων χωρών. Και να μειώσει τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιμα. Να μειώσει τον ΦΠΑ στα τρόφιμα. Να αυξήσει τον κατώτατο μισθό. Να μην επικαλείται επιλεκτικά τη δημοσιονομική εκτροπή ως δικαιολογία για να μην στηρίξει την κοινωνία. Και να μην ξεχνάει τη δημοσιονομική πολιτική όταν κτίζει το γαλάζιο κράτος των γκόλντεν μπόις στις ΔΕΚΟ, όταν προχωρά τις απευθείας αναθέσεις των 7 δις, την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης του 1.5 δις, τις φοροελαφρύνσεις στις γονικές παροχές σε πολύ υψηλές περιουσίες ή όταν αρνείται να φορολογήσει τα υπερκέρδη των εταιριών ενέργειας και να βάλει τέλος στην αισχροκέρδεια. Όλα αυτά είναι μέτρα που λαμβάνονται ήδη, όπως είπα, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Φευ, στη χώρα μας ο κ. Μητσοτάκης όταν δεν καθυστερεί αδικαιολόγητα, αποφασίζει ενίσχυση 13 ευρώ για τη βενζίνη. Κυβέρνηση εκτός τόπου κι εκτός χρόνου!
Και ως προς το σκέλος της εξωτερικής πολιτικής;
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε να διακόψει την τροχιά που είχε θέσει την εξωτερική πολιτική η κυβέρνηση Τσίπρα, όταν η χώρα είχε ξεκινήσει να λειτουργεί ως παράγοντας ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας στη ΝΑ Ευρώπη, την Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Η συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν αποσπασματική. Εντασσόταν σε μια ενεργητική, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που καθιέρωσε σειρά πολυμερών συνεργασιών όπως η Σύνοδος των ευρωπαϊκών χωρών του Νότου, η Σύνοδος Κορυφής 3 + 1 με τη συμμετοχή Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, ΗΠΑ, η πρωτοβουλία της Ρόδου για την Ασφάλεια και τη Σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, με συμμετοχή αραβικών και ευρωπαϊκών χωρών, κ.α.. Την ίδια στιγμή απέναντι στην Τουρκία, η κυβέρνηση Τσίπρα, τον οποίο ο Ερντογάν είχε χαρακτηρίσει ως έναν από τους πιο εθνικιστές πολιτικούς της Ελλάδας, είχε σταθερή εθνική στρατηγική διαλόγου με σαφείς κόκκινες γραμμές.
Αντιθέτως σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση που εκθέτει τη χώρα, εμφανιζόμενη βασιλικότερη του βασιλέως, όπως έγινε με τις δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών περί ανατροπής του Ρώσου Προέδρου. Έχουμε μια κυβέρνηση που επιβάλλει, με τη βοήθεια των πρόθυμων ΜΜΕ, το ψευδές αφήγημα περί δήθεν απομονωμένης Τουρκίας. Αρκεί όμως να δει κανείς την οικογενειακή φωτογραφία της τελευταίας συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, για να διαπιστώσει ότι μόνο απομονωμένος δεν είναι ο κ. Ερντογάν. Δυστυχώς το Μαξίμου χειρίζεται και την εξωτερική πολιτική με όρους επικοινωνιακούς! Όμως ειδικά στην εξωτερική πολιτική τα επικοινωνιακά παιχνίδια είναι επικίνδυνα. Και η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να ξαναπιάσει το νήμα των συνεργασιών που είχαμε ξεκινήσει. Με σοβαρές πρωτοβουλίες για γέφυρες ειρήνης, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Εκείνη του διεθνούς δικαίου.
Ως πρώην περιφερειάρχης τώρα, μαθαίνω ότι έχει περιοριστεί δραστικά η χρηματοδοτική εμβέλεια των Περιφερειών ανά επιχειρηματικό πρότζεκτ. Πόσο εξαρτημένη από την κυβέρνηση είναι μια Περιφέρεια και γιατί παρατηρείται αμυδρή αντίσταση;
Αναφέρεστε σε μία μόνο πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής απέναντι στις Περιφέρειες, γιατί στον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2021 και του 2022 διαπιστώνεται και προβλέπεται σταθερή μείωση των επιχορηγήσεων προς ΟΤΑ και μάλιστα η ΚΕΔΕ επισήμανε τον κίνδυνο παγίωσης της μείωσης των επιχορηγήσεων, κατά 137 εκατομμύρια ευρώ για το 2022. Αντίστοιχα, μείωση παρατηρείται μετά το 2020 και στους πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, από το οποίο ασθμαίνοντας γίνονται εκταμιεύσεις ακόμη και για έργα που εκτελούνται.
Πρέπει όμως να δούμε τη μεγάλη εικόνα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση, έστειλε μήνυμα απαξίωσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και εξάρτησής της από την κεντρική εξουσία. Ξεκίνησε με την ακύρωση της απλής αναλογικής, συνέχισε, αφαιρώντας σημαντικές αρμοδιότητες από τα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια προς όφελος κλειστών οργάνων, όπως οι Οικονομικές Επιτροπές. Πρόκειται για πολιτικές που βρίσκονται σε αντίθεση με ό,τι προωθεί το Κογκρέσο των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης, που δίνει έμφαση στην αποστολή των Περιφερειών και των Δήμων στην εμβάθυνση της συμμετοχικής δημοκρατίας, την καταπολέμηση των ανισοτήτων, την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
Το επόμενο πολιτικό “βήμα” της Ρένας Δούρου, ποιο είναι;
Η πολιτική δεν ήταν ποτέ για εμένα επάγγελμα, θέσεις ή καριέρα. Αλλά στάση ζωής, είτε όταν δούλευα στον ιδιωτικό τομέα είτε όταν ήμουν στο ταμείο ανεργίας. Η ανάμειξη στα κοινά ξεκίνησε από το πανεπιστήμιο. Τη Νεολαία του Συνασπισμού. Την εκλογή στις βουλευτικές εκλογές του 2012. Την παραίτηση από την έδρα τον Μάρτιο του 2014 για να δώσω τον αγώνα για την Περιφέρεια Αττικής. Αγώνα που κέρδισε για πρώτη φορά η Αριστερά στην Περιφέρεια. Έναν αγώνα που συνεχίζεται σήμερα τόσο στο Περιφερειακό Συμβούλιο όσο και στο Στρασβούργο. Στο Κογκρέσο των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών, που, από φέτος τον Φεβρουάριο, εκτός από αναπληρώτρια επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Τρεχουσών Υποθέσεων, έχω την τιμή να εκπροσωπώ σε θέματα Ισότητας Φύλου. Βουλή, Περιφέρεια, Συμβούλιο της Ευρώπης, τα ονόματα των θέσεων δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει ο αγώνας για τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την κοινωνική και κλιματική δικαιοσύνη, την ισότητα. Ειδικά σήμερα, που ο πόλεμος ήλθε να μας θυμίσει το βασικό, το πρώτιστο, τον αγώνα για την ειρήνη.
