Ηείδηση ότι η ευρω-Δεξιά με την στήριξη της ευρω-Ακροδεξιάς καταψήφισε πρόσφατα στην Ευρωβουλή τις ρυθμίσεις για την αποκατάσταση της φύσης ώς το 2030 είναι γνωστή. Και αποκαλυπτική της ανόδου της Ακροδεξιάς, που αμφισβητεί την κλιματική κρίση και υπονομεύει την αντιμετώπισή της. Δεν είναι τυχαίο ότι στις χώρες όπου κυβερνά ή συγκυβερνά, έχει επιδεινωθεί η κλιματική κρίση εν μέσω καταστροφής των οικοσυστημάτων, ενίσχυσης των ορυκτών καυσίμων κ.ά. Οι περιπτώσεις της Βραζιλίας, της Ιταλίας, της Πολωνίας, της Σουηδίας κ.ά. λένε πολλά και δυσοίωνα.
Συγκεκριμένα, η διακυβέρνηση από το 2019 ώς το 2022 στη Βραζιλία του ακροδεξιού Μπολσονάρου, γνωστού για τον κλιματικό σκεπτικισμό του αλλά και τη στήριξή του από το ισχυρό αγροδιατροφικό λόμπι, άφησε πίσω της, κυριολεκτικά, περιβαλλοντικά συντρίμμια. Χαρακτηριστική η πρώτη του απόφαση για συγχώνευση του υπουργείου Γεωργίας με το υπουργείο Περιβάλλοντος, κάνοντας έτσι πραγματικότητα το όραμα της αγροδιατροφικής βιομηχανίας. Ακολούθησε η διάλυση των ομοσπονδιακών οργάνων ελέγχου περιβαλλοντικών θεμάτων, που υπέστησαν και δραστική μείωση των προϋπολογισμών τους. Κατόπιν αυτών, δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι η αποψίλωση των δασών εκτοξεύθηκε, επί Μπολσονάρου, κατά 55% σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση. Πλέον ο νυν Πρόεδρος Λούλα, αφού επανέφερε την αυτονομία στο υπουργείο Περιβάλλοντος, έχει ξεκινήσει αγώνα δρόμου για την αποκατάσταση του «πνεύμονα της Γης», του Αμαζονίου (το 60% του ανήκει στη Βραζιλία), που σήμερα απορρίπτει περισσότερο άνθρακα από ό,τι απορροφά! Και αυτό ως αποτέλεσμα πυρκαγιών, φραγμάτων, εντατικής κτηνοτροφίας και μαζικής χρήσης λιπασμάτων…
Στη Γηραιά ήπειρο, η «Πράσινη Συμφωνία» αποσκοπεί στη μείωση κατά το ήμισι των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ώς το 2030 και στην ουδετερότητα άνθρακα ως το 2050. «Κακοφωνία» στην πολιτική αυτή αποτελεί η Πολωνία, υπό τον συντηρητικό Πρόεδρο Αντρέι Ντούντα, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον άνθρακα (για την παραγωγή τού 80% του ρεύματός της έναντι 10% από ΑΠΕ). Η χώρα είναι η μόνη από τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. που αρνήθηκε να υπογράψει τους στόχους του Συμφώνου. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να συνεχίζεται, η προτεραιότητα της χώρας είναι «η διασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας πριν αρχίσουμε να συζητάμε για αποτελεσματική κλιματική πολιτική», όπως ξεκαθάρισε ο μόνιμος εκπρόσωπος της Πολωνίας στην Ε.Ε. Αντρέι Σάντος. Από την πλευρά της, η νεοφασίστρια Τζόρτζια Μελόνι έχει επιλέξει να επικεντρώσει τις επενδύσεις της χώρας στο φυσικό αέριο, που είναι η πρώτη πηγή ενέργειας της Ιταλίας, εισαγόμενο κυρίως από την Αλγερία, ενώ δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο υγροποιημένο αέριο. Αυτή καθαυτή η τεχνολογία ψύχρανσης του αερίου, που το υγροποιεί για να γίνει δυνατή η μεταφορά και η αποθήκευσή του σε ειδικά πλοία – ψυγεία, είναι εξαιρετικά ενεργοβόρα. Η αλήθεια είναι ότι η προστασία του περιβάλλοντος δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των προτεραιοτήτων της Μελόνι: προεκλογικά, μια ομάδα επιστημόνων την είχε κατατάξει ως τη… χειρότερη μεταξύ των υποψηφίων σε θέματα κλιματικών δεσμεύσεων. Στην περίπτωση της Σουηδίας, μέχρι τον Οκτώβριο πέρσι, η φιλοδοξία της χώρας ήταν η ουδετερότητα άνθρακα να επιτευχθεί ώς το 2045, νωρίτερα ακόμη και από τον στόχο της Ε.Ε.. Φευ. Η άνοδος στην εξουσία, το περασμένο φθινόπωρο, ενός κεντροδεξιού πρωθυπουργού με τη στήριξη της Ακροδεξιάς άλλαξε άρδην τα δεδομένα. Επί τα χείρω. Έτσι το υπουργείο Περιβάλλοντος τέθηκε υπό την κηδεμονία του υπουργείου Βιομηχανίας και Ενέργειας, ενώ -τυχαίο;- στη συμφωνία σχηματισμού της νέας κυβέρνησης, υπό την επήρεια της Ακροδεξιάς, αγνοούνται τα μέσα για το πώς η χώρα θα τηρήσει τις φιλόδοξες κλιματικές της δεσμεύσεις… Διαπιστώσεις που επιβεβαιώνουν τη ρήση περί Ακροδεξιάς που βλάπτει σοβαρά (και) το κλίμα, συχνά πλέον και με τη… «βούλα» μιας Δεξιάς που, χωρίς κόμπλεξ, θυσιάζει και το περιβάλλον στον βωμό των ψήφων και της εξουσίας…
