Σήμερα, απέναντι στο εντεινόμενο μεταναστευτικό φαινόμενο λόγω πολέμων, κλιματικής κρίσης, φτώχειας, ανισοτήτων, η Ευρωπαϊκή Ένωση “χρειάζεται μια μεταναστευτική πολιτική και πολιτική ασύλου κόντρα στις λογικές της Ευρώπης – φρούριο, κόντρα στους εθνικισμούς”. “Πολιτική με σεβασμό στη Δημοκρατία, στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο κράτος δικαίου”, παρατήρησε, μεταξύ άλλων στην παρέμβασή της για το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο στο πλαίσιο της Διάσκεψης Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Κοινοβουλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (COSAC) στην Μαδρίτη, η Βουλεύτρια και Τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Ρένα Δούρου. Η ίδια υπογράμμισε τη μεγάλη σημασία του νέου Συμφώνου για την ΕΕ καθώς θα κρίνει “αν θα κυριαρχήσουν οι δυνάμεις της δημοκρατίας και της προόδου ή οι δυνάμεις της ακροδεξιάς”.
Η βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σημείωσε ότι η ΕΕ οφείλει να μάθει από την εμπειρία του 2015 όταν “η ηγεσία της ΕΕ καθυστέρησε και η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αντιμετώπισε την μεγαλύτερη προσφυγική κρίση στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με όρους ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, με έμφαση στην ευρωτουρκική συνεργασία. Έτσι μέχρι το καλοκαίρι του 2019 η κατάσταση στα νησιά ήταν απολύτως διαχειρίσιμη, η κρίση ήταν υπό έλεγχο και η ακροδεξιά είχε ηττηθεί”.
Νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση με πραγματική αλληλεγγύη, με υποχρεωτική και αναλογική μετεγκατάσταση των αιτούντων άσυλο σε όλα τα κράτη μέλη
Αναφέρθηκε τέλος στη συμβολή της Ομάδας της Αριστεράς στην Ευρωβουλή για τη συνδιαμόρφωση της θέσης της για το νέο Σύμφωνο “στη βάση πραγματικής αλληλεγγύης σε περιόδους κρίσης, με υποχρεωτική και αναλογική μετεγκατάσταση των αιτούντων άσυλο σε όλα τα κράτη μέλη”. “Με αναγνώριση κατηγοριών προσφύγων με την διαδικασία prima facie, εκ πρώτης όψεως, όπως έγινε στην περίπτωση των Ουκρανών προσφύγων. Με ισχυρό ευρωπαϊκό μηχανισμό επιστροφών με εγγυήσεις για όσους δεν δικαιούνται άσυλο στην ΕΕ. Με συμφωνίες με κρίσιμες χώρες διέλευσης όπως η Τουρκία και με χώρες προέλευσης. Με διασφάλιση νόμιμων και ασφαλών οδών μετανάστευσης και σεβασμό στο διεθνές δίκαιο κατά την προστασία συνόρων ώστε να μην επαναληφθούν τραγωδίες όπως της Λαμπεντούζα ή της Πύλου. Με τη μη μετατροπή των χωρών υποδοχής όπως η Ελλάδα σε δεσμοφύλακες της Ευρώπης. Με ευρωπαϊκές πολιτικές και διπλωματικές πρωτοβουλίες που να αντιμετωπίζουν τα αίτια της μετανάστευσης”.
