Η σημερινή δεξιά κυβέρνηση, ασκεί μια εξωτερική πολιτική που καλείται να πορευθεί σε ολοένα και πιο δυστοπικό διεθνές περιβάλλον, στον πολυπολικό κόσμο του 2024, με πυξίδα κολλημένη στο… 1950. Επιλογή που προκύπτει από μια διπλή ρήξη. Ρήξη με πάγια δόγματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας και ρήξη με την πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική που οικοδόμησε μέσα στις δύσκολες μνημονιακές συνθήκες, η κυβέρνηση Τσίπρα. Αυτό σημειώνει η Ρένα Δούρου, Τομεάρχισσα Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ σε άρθρο της στην εφημερίδα “Το Παρόν της Κυριακής”, παρατηρώντας ότι έτσι αντί να ενισχύεται, υπονομεύεται η διεθνής θέση της χώρας.
“Όταν δεν προχωρά σε ρήξεις, η δεξιά κυβέρνηση επιλέγει την, εξίσου αρνητική, αδράνεια, εγκλωβισμένη σε εσωκομματικές ισορροπίες και την εθνολαϊκιστική ρητορεία της ΝΔ ως Αξιωματική Αντιπολίτευση. Ενδεικτική η παραπομπή στις καλένδες της επικύρωσης των τριών μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρειο Μακεδονία που προβλέπει η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών”, σημειώνει η ίδια. Προσθέτοντας ότι “πρόκειται για μια “επικίνδυνη, για τα εθνικά συμφέροντα, εξωτερική πολιτική, χωρίς σαφή, συνεκτική στρατηγική, είτε μιλάμε για τον επιβεβλημένο ελληνοτουρκικό διάλογο είτε για τη διεύρυνση της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια, που ξεπάγωσε, ας μην το ξεχνάμε, χάρη στη συμφωνία των Πρεσπών”. “Μια ΙΧ εξωτερική πολιτική, που υπηρετεί τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων διεθνώς, πολιτικά, οικονομικά, δυνάμεων, κατώτερη των, παλιών και νέων, προκλήσεων και με έντονα επικοινωνιακά χαρακτηριστικά, όπως διαπιστώνουν οι πολίτες”.
Στον αντίποδα, “ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, δύναμη πατριωτισμού και διεθνισμού, καταθέτει συγκροτημένη στρατηγική στη βάση της πολιτικής μας την περίοδο 15 – 19, για ενεργητική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική”. “Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ έχει επιλέξει τη διασφάλιση των συμφερόντων του τόπου, της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων στη βάση του διεθνούς δικαίου. Το δρόμο της ευθύνης για την πατρίδα μας σε έναν ανασφαλή πλανήτη”.
Το άρθρο της Ρένας Δούρου στο “Παρόν της Κυριακής”
Εξωτερική πολιτική της δεξιάς κυβέρνησης: στον πολυπολικό κόσμο του 2024 με πυξίδα του 1950!
Ο μισός πλανήτης ψηφίζει φέτος! Από τη γαλλική Le Monde ως την εξειδικευμένη επιθεώρηση “Foreign Policy” κυριαρχούν οι εκλογές σε 76 χώρες – από τον αναδυόμενο “Παγκόσμιο Νότο” ως τις ΗΠΑ και τα κράτη μέλη της ΕΕ. Κατά τα άλλα, ο πλανήτης παραμένει απρόβλεπτος, αβέβαιος, ανασφαλής, με δομικές ανακατατάξεις που σηματοδοτούν, μεταξύ άλλων, την ανάδυση του “Παγκόσμιου Νότου”, κυρίως μέσα από τη διεύρυνση της ομάδας BRICS. Τα δύο μέτωπα πολέμου σε Ουκρανία και Γάζα συνεχίζουν να είναι ανοικτά, με θύματα χιλιάδες αμάχους. Όπως ανοικτό παραμένει και το μέτωπο της επιδεινούμενης κλιματικής κρίσης.
Αυτό το ολοένα και πιο δυστοπικό διεθνές περιβάλλον αντιμετωπίζει η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, που, από το 2019, φέρει τη σφραγίδα του Πρωθυπουργού, κ. Μητσοτάκη.
Μια ΙΧ εξωτερική πολιτική, που υπηρετεί τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων διεθνώς, πολιτικά, οικονομικά, δυνάμεων, κατώτερη των, παλιών και νέων, προκλήσεων και με έντονα επικοινωνιακά χαρακτηριστικά, όπως διαπιστώνουν οι πολίτες. Τελευταίο παράδειγμα η επίσημη συνάντηση που επέλεξε να έχει ο κ. Πρωθυπουργός με τον ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, κ. Α. Μπλίνκεν, στην… οικογενειακή οικία του στα Χανιά, “με θέα στον κόλπο της Σούδας”. Στον ίδιο χώρο άλλωστε είχε συναντηθεί τον Σεπτέμβριο του 2020, με τον προκάτοχο του κ. Μπλίνκεν, Μ. Πομπέο.
Μια εξωτερική πολιτική του δεδομένου και προβλέψιμου συμμάχου, απόρροια της επιλογής διπλής ρήξης από τη δεξιά κυβέρνηση.
Ρήξη νο 1 με πάγια δόγματα της εξωτερικής μας πολιτικής, περί χώρας “πυλώνα σταθερότητας” και “γέφυρας”. Όπως αποτυπωνόταν, το 1979, όταν, εν μέσω Ψυχρού πολέμου, ο τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκεπτόταν τη Μόσχα. Σήμερα, στο πλαίσιο της Ελλάδας – προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης, ο κ. Πρωθυπουργός, στην επίσκεψή του στο Ισραήλ τον Οκτώβριο πέρσι, ενώ συναντήθηκε με τον ισραηλινό ομόλογό του, επέλεξε να μην συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Παλαιστίνης, Μ. Αμπάς. Στο βωμό αυτής της ρήξης βρέθηκε ακόμη κι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της εξωτερικής πολιτικής μας, η Συνθήκη της Λωζάνης – “παρωχημένης κατά 97%”, σύμφωνα με τον πρώην υπουργό, νυν βουλευτή και καθηγητή, κ. Αγγ. Συρίγο. Δήλωση που δεν αποκήρυξε επισήμως η κυβέρνηση.
Ρήξη νο 2 με την πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική που οικοδόμησε μέσα στις δύσκολες μνημονιακές συνθήκες, η κυβέρνηση Τσίπρα. Εγκαταλείφθηκαν έτσι πρωτοβουλίες πολυμερούς διπλωματίας, όπως ήταν η πρωτοβουλία για τον διαθρησκευτικό διάλογο και την προστασία των μειονοτήτων στη Μέση Ανατολή, πολυμερή σχήματα στα Βαλκάνια, η σύνοδος των ευρωπαϊκών χωρών του Νότου, κ.α..
Ακόμα όμως και όταν δεν προχωρά σε ρήξεις, η δεξιά κυβέρνηση επιλέγει την, εξίσου αρνητική, αδράνεια, εγκλωβισμένη σε εσωκομματικές ισορροπίες και την εθνολαϊκιστική ρητορεία της ΝΔ ως Αξιωματική Αντιπολίτευση. Ενδεικτική η παραπομπή στις καλένδες της επικύρωσης των τριών μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρειο Μακεδονία που προβλέπει η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών. Κάτι, που μαζί με τη μη σύγκληση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας, τη μη αλλαγή των οδικών πινακίδων, συνιστούν επιλογή υπονόμευσης της συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την αύξηση των περιθωρίων της Τουρκίας για ενίσχυση του ρόλου της στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν το πρόσημο μιας εξωτερικής πολιτικής που καλείται να πορευθεί στον πολυπολικό κόσμο του 21ου αιώνα με πυξίδα κολλημένη στο… 1950! Μια επικίνδυνη, για τα εθνικά συμφέροντα, εξωτερική πολιτική, χωρίς σαφή, συνεκτική στρατηγική, είτε μιλάμε για τον επιβεβλημένο ελληνοτουρκικό διάλογο είτε για τη διεύρυνση της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια, που ξεπάγωσε, ας μην το ξεχνάμε, χάρη στη συμφωνία των Πρεσπών.
Απέναντι σε αυτή την αντιπαραγωγική, πατριδοκάπηλη εξωτερική πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, δύναμη πατριωτισμού και διεθνισμού, καταθέτει συγκροτημένη στρατηγική στη βάση της πολιτικής μας την περίοδο 15 – 19, για ενεργητική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Παρεμβαίνουμε, ασκώντας εποικοδομητική κριτική σε μια κυβέρνηση που προεκλογικά εργαλειοποίησε το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη για να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Εμείς δεν θεωρήσαμε και δεν θεωρούμε την εξωτερική πολιτική πεδίο μικροπολιτικής, όπως επανειλημμένα έχει πράξει η δεξιά κυβέρνηση, στοχοποιώντας τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ (“ο πατριωτισμός είναι ξένη λέξη για εσάς”, Μάιος 2022, Κ. Μητσοτάκης προς τον Αλ. Τσίπρα). Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ έχει επιλέξει τη διασφάλιση των συμφερόντων του τόπου, της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων στη βάση του διεθνούς δικαίου. Το δρόμο της ευθύνης για την πατρίδα μας σε έναν ανασφαλή πλανήτη.
