“Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ δεν έχει την πολυτέλεια να ομφαλοσκοπεί. Δεν του το επιτρέπουν οι ευθύνες του απέναντι στην κοινωνία. Η οποία απαιτεί από εμάς σοβαρότητα, δουλειά και σεβασμό της εσωκομματικής δημοκρατίας και των διαδικασιών”, παρατηρεί μεταξύ άλλων η Ρένα Δούρου στη συνέντευξή της στην Βραδυνή της Κυριακής και τον δημοσιογράφο Βαγγέλη Γιακουμή. “Το κρίσιμο έτσι είναι η ανάπτυξη μιας δυναμικής αντιπολίτευσης, με κινητήρια δύναμη, προνομιακό συνομιλητή, πόλο αναφοράς την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.”
“Προεκλογικά, από την Ημαθία ως την Κρήτη, άκουσα την αγωνία των ανθρώπων, από τους πλημμυροπαθείς ως τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, τους δικηγόρους, τους νέους ανθρώπους, για ουσιαστική, αποτελεσματική αντιπολίτευση, έξω από τα κομματικά γραφεία. Εισέπραξα τη μεγάλη ικανοποίησή τους πχ για την εκλογή από τη βάση των υποψήφιων ευρωβουλευτών. Και το βράδυ των ευρωεκλογών παρατήρησα ότι κερδίσαμε τον κακό μας εαυτό. Δεν έχουμε δικαίωμα να διαψεύσουμε όσες και όσους μας εμπιστεύθηκαν”.
Καμία συγκόλληση κορυφής δεν σταματά τις σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές
“Καμία συγκόλληση κορυφής, καμία διαπραγμάτευση για οφίτσια μακριά από την κοινωνία” δεν μπορεί να σταματήσει τις σκληρές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε βάρος των πολλών, υπογράμμισε η ίδια. Προσθέτοντας ότι “μόνο η σκληρή δουλειά στην κοινωνία, με τους πολίτες, για ευρύ προοδευτικό μέτωπο που μπορεί να σφραγίσει την ήττα της ΝΔ με ένα αξιόπιστο, ρεαλιστικό, προοδευτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης. Σε αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. εντός κι εκτός Βουλής”.
Αφετηρία σε μια πορεία για την εναλλακτική προοδευτική διακυβέρνηση
“Στις 9 Ιουνίου λοιπόν είχαμε ένα αποτέλεσμα που, διαψεύδοντας τους ευσεβείς πόθους κάποιων, σηματοδότησε την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Στην ποιοτική μάλιστα ανάλυση, ήμασταν πρώτοι στις ηλικίες 17-34, στους φοιτητές, τους άνεργους. Παρόλα αυτά δεν θριαμβολογήσαμε Ούτε και επαναπαυόμαστε. Μιλάμε για μια αφετηρία σε μια πορεία για την εναλλακτική προοδευτική διακυβέρνηση με περισσότερα έργα και λιγότερα λόγια. Για να κλείσουμε με τους πολίτες το καταστροφικό, σε όλα τα επίπεδα, κεφάλαιο για τον τόπο, που λέγεται ‘κυβέρνηση Μητσοτάκη”.
“Πραγματική κοινωνική ανάγκη είναι να μπει τέλος στη συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, στην αισχροκέρδεια, στην φτωχοποίηση των εργαζομένων. Να μπει τέλος στον εργασιακό Μεσαίωνα. Μόνο το 2023 είχαμε 179 νεκρούς σε εργατικά δυστυχήματα. Ενώ δουλεύουμε περισσότερο στην Ευρώπη, έχουμε απολαβές ψίχουλα. Και ήδη από την 1η Ιουλίου επιστρέψαμε σχεδόν μισό αιώνα πίσω, στην 6ήμερη εργασία. Τίποτε από αυτά δεν είναι νομοτέλεια. Όλα είναι επιλογές της νεοδεξιάς κυβέρνησης”.
Τεράστιες οι ευθύνες της Δεξιάς για την ανάδειξη της ακροδεξιάς
“Οι ευθύνες των δεξιών κομμάτων και ηγετών, από τον κ. Μακρόν ως τον κ. Μητσοτάκη, είναι τεράστιες αφού συχνά για ψηφοθηρικούς λόγους υιοθετούν την ακροδεξιά ατζέντα. Η περίπτωση Μακρόν είναι χαρακτηριστική. Εκλέχθηκε με το “ούτε δεξιά ούτε αριστερά” και στην πράξη επέλεξε την ακροδεξιά ατζέντα, το νόμο και την τάξη, μαζί με μια σκληρή, οικονομικά, νεοφιλελεύθερη πολιτική. Βία και αστυνομική καταστολή μαζί με υπονόμευση των δημόσιων αγαθών”.
“Δεν είναι τυχαίο ότι και στη Γαλλία το σύστημα χρησιμοποιεί τη θεωρία των δύο άκρων για να πλήξει την Αριστερά. Γιατί η Αριστερά, οι δημοκρατικές, προοδευτικές δυνάμεις είναι το μόνο ανάχωμα στην ακροδεξιά. Είναι οι μόνες που βάζουν την κοινωνία και το περιβάλλον στο επίκεντρο, με προτάσεις που επενδύουν στο μέλλον των πολλών, κατά των ανισοτήτων που πολλαπλασιάζονται και βαθαίνουν”.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Ρ. Δούρου στη Βραδυνή της Κυριακής
Κυρία Δούρου , πως ερμηνεύσατε προσωπικά εσείς το εκλογικό αποτέλεσμα και τι χρειάζεται να γίνει έτσι ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει εναλλακτική πρόταση κόντρα στη ΝΔ; Τι έφταιξε για αυτό το αποτέλεσμα ;
Δεν μιλάμε για προσωπική εκτίμηση αλλά για αντικειμενική διαπίστωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, λοιπόν, με τις ευρωεκλογές αυτές έκλεισε ένα πάρα πολύ δύσκολο κεφάλαιο εσωστρέφειας. Επικαλούμαι τη δημοσιογραφική σας μνήμη. Τον Φεβρουάριο ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ μετριόταν γύρω στο 9% με το ΠΑΣΟΚ να προηγείται σαφώς. Το τι είχε προηγηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, το ξέρουν οι πολίτες. Από την τραυματική ήττα του περασμένου Ιουνίου και την αποχώρηση του ιστορικού μας ηγέτη, Αλέξη Τσίπρα ως τη διπλή διάσπαση… Στις 9 Ιουνίου λοιπόν είχαμε ένα αποτέλεσμα που, διαψεύδοντας τους ευσεβείς πόθους κάποιων, σηματοδότησε την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Στην ποιοτική μάλιστα ανάλυση, ήμασταν πρώτοι στις ηλικίες 17-34, στους φοιτητές, τους άνεργους. Παρόλα αυτά δεν θριαμβολογήσαμε Ούτε και επαναπαυόμαστε. Μιλάμε για μια αφετηρία σε μια πορεία για την εναλλακτική προοδευτική διακυβέρνηση με περισσότερα έργα και λιγότερα λόγια. Για να κλείσουμε με τους πολίτες το καταστροφικό, σε όλα τα επίπεδα, κεφάλαιο για τον τόπο, που λέγεται ‘κυβέρνηση Μητσοτάκη’.
Όταν ένας αρχηγός κόμματος όποιος και αν είναι αυτός χαρακτηρίζει στην ουσία υπονομευτή τον προκάτοχο του, τι μέλλον τότε μπορεί να υπάρχει όταν δεν υπάρχει ενότητα και συνέχεια ; Και όταν μιλάει επίσης για μαύρα χρήματα υπάρχουν σοβαρά υπονοούμενα. Δεν θα πρέπει να γίνει έλεγχος;
Ο πρόεδρος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους στη συνέντευξή του στον Άλφα και τον συνάδελφό σας κ. Σρόιτερ. Δεν τίθεται λοιπόν θέμα κάποιων προσωπικών χαρακτηρισμών αλλά πολιτικών επιλογών. Το κρίσιμο έτσι είναι η ανάπτυξη μιας δυναμικής αντιπολίτευσης, με κινητήρια δύναμη, προνομιακό συνομιλητή, πόλο αναφοράς την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Σε ό,τι δε αφορά τα μαύρα χρήματα, ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε σαφές ότι αναφερόταν γενικά στην ελληνική πραγματικότητα και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Την ίδια ώρα έχουμε ένα κυβερνητικό κόμμα – μπαταχτσή που χρωστά μισό δις χωρίς να ξέρουμε αν και πως ρυθμίζεται αυτό το χρέος! Ουδείς ασχολείται. Σα να πρόκειται για μη θέμα. Μιλήσατε για έλεγχο. Ορθά. Δεν θα έπρεπε να αφορά αυτή την περίπτωση; Σε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα θα ήταν στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης. Όμως ζούμε στη χώρα της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη…
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ έχει το χρόνο να ανασυνταχτεί και να αποτελέσει εναλλακτική λύση ή θα πρέπει να συμπορευτεί με το ΠΑΣΟΚ με όποιον αρχηγό βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας του κόμματος και να ενώσει τις δυνάμεις του;
Πραγματική κοινωνική ανάγκη είναι να μπει τέλος στη συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, στην αισχροκέρδεια, στην φτωχοποίηση των εργαζομένων. Να μπει τέλος στον εργασιακό Μεσαίωνα. Μόνο το 2023 είχαμε 179 νεκρούς σε εργατικά δυστυχήματα. Ενώ δουλεύουμε περισσότερο στην Ευρώπη, έχουμε απολαβές ψίχουλα. Και ήδη από την 1η Ιουλίου επιστρέψαμε σχεδόν μισό αιώνα πίσω, στην 6ήμερη εργασία. Τίποτε από αυτά δεν είναι νομοτέλεια. Όλα είναι επιλογές της νεοδεξιάς κυβέρνησης. Σκληρές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε βάρος των πολλών. Και καμία συγκόλληση κορυφής, καμία διαπραγμάτευση για οφίτσια μακριά από την κοινωνία δεν μπορεί να τις σταματήσει. Μόνο η σκληρή δουλειά στην κοινωνία, με τους πολίτες, για ευρύ προοδευτικό μέτωπο που μπορεί να σφραγίσει την ήττα της ΝΔ με ένα αξιόπιστο, ρεαλιστικό, προοδευτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης. Σε αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. εντός κι εκτός Βουλής.
87 στελέχη ανάμεσα τους βουλευτές πρώην υπουργοί εκφράζουν ανησυχία για την ενότητα του κόμματος. Φοβάστε μια νέα διάσπαση στο εσωτερικό σας;
Καθαρές κουβέντες κε Γιακουμή. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ δεν έχει την πολυτέλεια να ομφαλοσκοπεί. Δεν του το επιτρέπουν οι ευθύνες του απέναντι στην κοινωνία. Η οποία απαιτεί από εμάς σοβαρότητα, δουλειά και σεβασμό της εσωκομματικής δημοκρατίας και των διαδικασιών. Προεκλογικά, από την Ημαθία ως την Κρήτη, άκουσα την αγωνία των ανθρώπων, από τους πλημμυροπαθείς ως τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, τους δικηγόρους, τους νέους ανθρώπους, για ουσιαστική, αποτελεσματική αντιπολίτευση, έξω από τα κομματικά γραφεία. Εισέπραξα τη μεγάλη ικανοποίησή τους πχ για την εκλογή από τη βάση των υποψήφιων ευρωβουλευτών. Και το βράδυ των ευρωεκλογών παρατήρησα ότι κερδίσαμε τον κακό μας εαυτό. Δεν έχουμε δικαίωμα να διαψεύσουμε όσες και όσους μας εμπιστεύθηκαν.
Κυρία Δούρου είστε από τα λεγόμενα στελέχη πρώτης γραμμής και τομεάρχης εξωτερικών. Θα ήθελα λοιπόν να μου σχολιάσετε και να μου εκτιμήσετε την κατάσταση μετά τις εκλογές στην Γαλλία όπου ο Μακρόν ήρθε τρίτος και θριάμβευσε η ακροδεξιά με την κυρία Λεπέν.
Η κυριαρχία της ακροδεξιάς στη Γαλλία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Στην Ευρώπη έχουμε σήμερα μια κλιμακούμενη ακροδεξιοποίηση και συντηρητικοποίηση με κόμματα που εκμεταλλεύονται τους φόβους και τα υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα των πολιτών. Οι ευθύνες των δεξιών κομμάτων και ηγετών, από τον κ. Μακρόν ως τον κ. Μητσοτάκη, είναι τεράστιες αφού συχνά για ψηφοθηρικούς λόγους υιοθετούν την ακροδεξιά ατζέντα. Η περίπτωση Μακρόν είναι χαρακτηριστική. Εκλέχθηκε με το “ούτε δεξιά ούτε αριστερά” και στην πράξη επέλεξε την ακροδεξιά ατζέντα, το νόμο και την τάξη, μαζί με μια σκληρή, οικονομικά, νεοφιλελεύθερη πολιτική. Βία και αστυνομική καταστολή μαζί με υπονόμευση των δημόσιων αγαθών. Οι πολίτες στην τελική, προτιμούν το πρωτότυπο, τη Λεπέν, από το κακέκτυπο. Δεν είναι τυχαίο ότι και στη Γαλλία το σύστημα χρησιμοποιεί τη θεωρία των δύο άκρων για να πλήξει την Αριστερά. Γιατί η Αριστερά, οι δημοκρατικές, προοδευτικές δυνάμεις είναι το μόνο ανάχωμα στην ακροδεξιά. Είναι οι μόνες που βάζουν την κοινωνία και το περιβάλλον στο επίκεντρο, με προτάσεις που επενδύουν στο μέλλον των πολλών, κατά των ανισοτήτων που πολλαπλασιάζονται και βαθαίνουν. Με πολιτικές κατά της λιτότητας και της ακρίβειας. Κόντρα στα επικίνδυνα, για τη Δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου, παιχνίδια της Δεξιάς και της ακροδεξιάς.
