Άρθρο της Ρένας Δούρου στο αφιέρωμα της Αυγής της Κυριακής για την Κύπρο και τη Μεταπολίτευση
“Σήμερα η Κύπρος παραμένει διχοτομημένη με το τείχος στη Λευκωσία να είναι το μοναδικό στη Γηραιά Ήπειρο. Με την παράνομη τουρκική εισβολή και την κατοχή τμημάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, να διαιωνίζουν ένα στίγμα για την Ευρώπη, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη”, σημειώνει η Ρένα Δούρου στο άρθρο της, στο πλαίσιο του αφιερώματος της Αυγής της Κυριακής για την Κύπρο και τη Μεταπολίτευση.
“Μια ανοικτή πληγή για τον ελληνισμό και μια πικρή πραγματικότητα που γίνεται ακόμη πικρότερη με τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που υποκριτικά εφαρμόζει η ηγεσία της ΕΕ. Η οποία, από τη μια, κλείνει τα μάτια, απέναντι σε ένα κράτος μέλος της που βρίσκεται εδώ μισό αιώνα υπό παράνομη κατοχή από τις στρατιωτικές δυνάμεις ενός μέλους του NATO, της Τουρκίας. Ενώ από την άλλη, επιδεικνύει αμέριστη αλληλεγγύη στην Ουκρανία απέναντι στην παράνομη ρωσική εισβολή. Μια αλληλεγγύη, που, σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, εξαιτίας της πρόθυμης εξωτερικής πολιτικής του δεδομένου συμμάχου που εφαρμόζει ο κ. Μητσοτάκης, φθάνει μέχρι του σημείου να αποδυναμώσει την άμυνα της χώρας μας!”
“Απέναντι σε αυτή την πολυεπίπεδη ατζέντα της Τουρκίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει, εδώ και πέντε χρόνια, κάνει δύο επιλογές που μαρτυρούν επικίνδυνη αδράνεια και ασύγγνωστη αδιαφορία για τη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού. Πρώτον, έχει διαλύσει το περιφερειακό πολυμερές δίκτυο που είχαν συγκροτήσει Κύπρος και Ελλάδα επί κυβέρνησης Τσίπρα. Και δεύτερον έχει επιλέξει, με όρους μυστικής διπλωματίας, το δόγμα του προβλέψιμου συμμάχου και του προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης, κάνοντας παραχωρήσεις, να βάλει σε δεύτερη μοίρα (και) το Κυπριακό”.
“Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, τηρώντας στάση πατριωτικής ευθύνης και όχι πατριδοκαπηλίας όπως η ΝΔ, υποστηρίζει την επανεκκίνηση των συνομιλιών για δίκαιη και βιώσιμη λύση, από εκεί που διεκόπησαν στο Κρανς Μοντανά, στη βάση των Αποφάσεων του ΟΗΕ, προς όφελος του συνόλου του κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων”.
Το άρθρο της Ρένας Δούρου στην Αυγή της Κυριακής
“Η Αϊσέ πάει διακοπές”. Αυτή ήταν η κωδικοποιημένη ειδοποίηση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας για την έναρξη της εισβολής στην Κύπρο, πενήντα χρόνια πριν. Σήμερα η Κύπρος παραμένει διχοτομημένη με το τείχος στη Λευκωσία να είναι το μοναδικό στη Γηραιά Ήπειρο. Με την παράνομη τουρκική εισβολή και την κατοχή τμημάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, να διαιωνίζουν ένα στίγμα για την Ευρώπη, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη.
Μια ανοικτή πληγή για τον ελληνισμό και μια πικρή πραγματικότητα που γίνεται ακόμη πικρότερη με τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που υποκριτικά εφαρμόζει η ηγεσία της ΕΕ. Η οποία, από τη μια, κλείνει τα μάτια, απέναντι σε ένα κράτος μέλος της που βρίσκεται εδώ μισό αιώνα υπό παράνομη κατοχή από τις στρατιωτικές δυνάμεις ενός μέλους του NATO, της Τουρκίας. Ενώ από την άλλη, επιδεικνύει αμέριστη αλληλεγγύη στην Ουκρανία απέναντι στην παράνομη ρωσική εισβολή. Μια αλληλεγγύη, που, σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, εξαιτίας της πρόθυμης εξωτερικής πολιτικής του δεδομένου συμμάχου που εφαρμόζει ο κ. Μητσοτάκης, φθάνει μέχρι του σημείου να αποδυναμώσει την άμυνα της χώρας μας! Πρωτόγνωρα δυσάρεστες εξελίξεις σε περίοδο διεθνούς αστάθειας ενός πολυπολικού διεθνούς σκηνικού, με τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η ανάδυση του Παγκόσμιου Νότου. Οι όροι της “ασφάλειας” και της “απειλής” επανανοηματοδοτούνται υπό το φως αυτών των νέων δεδομένων με την Τουρκία να καθίσταται περιφερειακός παίκτης, εξετάζοντας την ένταξή της στον Παγκόσμιο Νότο, παρεμβαίνοντας σε σειρά θεμάτων από την Ουκρανία ως τη Μέση Ανατολή, συνομιλώντας από τη Μόσχα και την Ουάσινγκτον ως τα αραβικά καθεστώτα και το Πεκίνο, προωθώντας, στο πλαίσιο μιας ενεργητικής διπλωματίας, τα πολιτικό-γεωστρατηγικά της συμφέροντα.
Απέναντι σε αυτή την πολυεπίπεδη ατζέντα της Τουρκίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει, εδώ και πέντε χρόνια, κάνει δύο επιλογές που μαρτυρούν επικίνδυνη αδράνεια και ασύγγνωστη αδιαφορία για τη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού. Πρώτον, έχει διαλύσει το περιφερειακό πολυμερές δίκτυο που είχαν συγκροτήσει Κύπρος και Ελλάδα επί κυβέρνησης Τσίπρα. Και δεύτερον έχει επιλέξει, με όρους μυστικής διπλωματίας, το δόγμα του προβλέψιμου συμμάχου και του προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης, κάνοντας παραχωρήσεις, να βάλει σε δεύτερη μοίρα (και) το Κυπριακό. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο κ. Μητσοτάκης ήταν ο πρώτος Έλληνας Πρωθυπουργός που… ξέχασε να αναφερθεί στο Κυπριακό στην ομιλία του στη ΓΣ του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2020.
Αν πράγματι η σημερινή δεξιά κυβέρνηση ασκούσε σοβαρή εξωτερική πολιτική, θα ενίσχυε το συντονισμό και τη συνεργασία Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας, στη βάση ευρύτερης, ρεαλιστικής στρατηγικής για την Ανατολική Μεσόγειο και τις ευρωτουρκικές σχέσεις. Δεν θα καλλιεργούσε ψευδαισθήσεις ότι αν υπάρξουν αρνητικές εξελίξεις στο Κυπριακό, αυτό δεν θα επηρεάσει αρνητικά και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και θα επιχειρούσε η όποια πρόοδος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις να συνοδεύεται με προσπάθεια για συμμόρφωση της Τουρκίας για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Τίποτε από αυτά δεν πράττει.
Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, τηρώντας στάση πατριωτικής ευθύνης και όχι πατριδοκαπηλίας όπως η ΝΔ, υποστηρίζει την επανεκκίνηση των συνομιλιών για δίκαιη και βιώσιμη λύση, από εκεί που διεκόπησαν στο Κρανς Μοντανά, στη βάση των Αποφάσεων του ΟΗΕ, προς όφελος του συνόλου του κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, με μία ιθαγένεια, μία κυριαρχία και μία διεθνή προσωπικότητα, χωρίς εγγυήσεις και κατοχικά στρατεύματα. Τη μόνη λύση για να πάψουν επιτέλους οι διακοπές της Αϊσέ…
