Ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ με πρωτοβουλία της Ρ. Δούρου
Την επείγουσα ανάγκη για Εθνικό Σχέδιο αντιμετώπισης της παιδικής κακοποίησης, που τείνει να πάρει πλέον διαστάσεις επιδημίας, έφεραν στην Βουλή, με πρωτοβουλία της Ρένας Δούρου, βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.. Στην ερώτησή τους προς τους Υπουργούς, παρατηρούν ότι “τα αριθμητικά στοιχεία που αναφέρονται στην κακοποίηση παιδιών στη χώρα μας είναι συγκλονιστικά καθώς μαρτυρούν την έκταση ενός φαινομένου που είναι ακόμη μερικά γνωστό ενώ πολλές περιπτώσεις παραμένουν στο σκοτάδι καθώς δεν καταγγέλλονται ποτέ επισήμως στις Αρχές”.
“Εκτιμάται ότι στη χώρα μας το σύνολο των νέων περιπτώσεων κακοποίησης παιδιών ξεπερνά τις 20.000 και αυτό δεν είναι παρά ένα περιορισμένο μέρος μιας τραγικής πραγματικότητας που αναδεικνύει σημαντικά κενά και ελλείψεις υποδομών που να εγγυώνται ασφαλή περιβάλλοντα διαβίωσης των παιδιών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, “τουλάχιστον 4.000 παιδιά κακοποιούνται σοβαρά κάθε χρόνο ενώ περισσότερα από 100 πεθαίνουν και πάνω από 100 επιβιώνουν με σοβαρές αναπηρίες” ενώ όπως δήλωσε ο διευθυντής του Ινστιτούτου, Γ. Νικολαΐδης “για κάθε περιστατικό σωματικής βίας παιδιού που έρχεται στο φως, υπάρχουν άλλα 35 με 40 που δεν γίνονται γνωστά. Για κάθε περίπτωση σεξουαλικής βίας παιδιού που γνωστοποιείται, υπάρχουν άλλες 100 που μένουν αθέατες”. “Σύμφωνα με σχετική έρευνα του ‘Χαμόγελου του Παιδιού’, “η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών είναι ένα φαινόμενο που παραμένει ‘κρυφό’, καθώς ελάχιστες περιπτώσεις προχωράνε πέρα από το επίπεδο της ανώνυμης καταγγελίας και φτάνουν στο στάδιο της παρέμβασης. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο η Εθνική Γραμμή SOS για τα παιδιά έχει δεχθεί το πρώτο δεκάμηνο του 2024 σχεδόν 50.000 κλήσεις, εκ των οποίων πάνω από 100 αφορούσαν σεξουαλική κακοποίηση”.
Επισημαίνοντας ότι η “παιδική κακοποίηση δεν αποτελεί φυσικό φαινόμενο αλλά αναπτύσσεται στο πρόσφορο έδαφος του κοινωνικού αποκλεισμού, της ραγδαίας φτωχοποίησης όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας και της παραμέλησης, αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών”, οι βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, θέτουν 4 ερωτήματα στους υπουργούς με επίκεντρο το βασικό ερώτημα αν “σκοπεύουν να εκπονήσουν συνολικό Εθνικό Σχέδιο με στοχευμένες και πολυεπίπεδες δράσεις που να αντιμετωπίζει ολιστικά (από τον έγκαιρο εντοπισμό των περιπτώσεων ως την κατάλληλη αντιμετώπιση από τη Δικαιοσύνη) και να ανταποκρίνεται στο εύρος του φαινομένου της παιδικής κακοποίησης και θυματοποίησης”.
Αναλυτικά η Ερώτηση
Προς τους κ.κ. Υπουργούς Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Δικαιοσύνης, Υγείας
Θέμα: «Ανάγκη Εθνικού Σχεδίου αντιμετώπισης της παιδικής κακοποίησης»
Με αφορμή τις τρεις παγκόσμιες ημέρες για την προστασία των παιδιών (18/11 Ευρωπαϊκή Ημέρα για την προστασία των παιδιών από την σεξουαλική εκμετάλλευση και τη σεξουαλική κακοποίηση, 19/11 Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής κακοποίησης, 20/11 Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού), τα αριθμητικά στοιχεία που αναφέρονται στην κακοποίηση παιδιών στη χώρα μας είναι συγκλονιστικά καθώς μαρτυρούν την έκταση ενός φαινομένου που είναι ακόμη μερικά γνωστό ενώ πολλές περιπτώσεις παραμένουν στο σκοτάδι καθώς δεν καταγγέλλονται ποτέ επισήμως στις Αρχές.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, τουλάχιστον 4.000 παιδιά κακοποιούνται σοβαρά κάθε χρόνο ενώ περισσότερα από 100 πεθαίνουν και πάνω από 100 επιβιώνουν με σοβαρές αναπηρίες. Επίσης, σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου της Βουλής, με αφορμή τη φωταγώγηση του κτιρίου για την Παγκόσμια Ημέρα Ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση, “5.000 καταγγελίες κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών υποβάλλονται ετησίως στις αρμόδιες υπηρεσίες. Βέβαια, ο πραγματικός αριθμός εκτιμάται υψηλότερος λόγω των περιπτώσεων που δεν αναφέρονται”.
Σύμφωνα με τον διευθυντή του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού Γ. Νικολαΐδη (δήλωση στην εφημερίδα Τα Νέα) “για κάθε περιστατικό σωματικής βίας παιδιού που έρχεται στο φως, υπάρχουν άλλα 35 με 40 που δεν γίνονται γνωστά. Για κάθε περίπτωση σεξουαλικής βίας παιδιού που γνωστοποιείται, υπάρχουν άλλες 100 που μένουν αθέατες”.
Κυρίως, όπως αναφέρει η εφημερίδα Τα Νέα, σύμφωνα με σχετική έρευνα του ‘Χαμόγελου του Παιδιού’, “η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών είναι ένα φαινόμενο που παραμένει ‘κρυφό’, καθώς ελάχιστες περιπτώσεις προχωράνε πέρα από το επίπεδο της ανώνυμης καταγγελίας και φτάνουν στο στάδιο της παρέμβασης. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο η Εθνική Γραμμή SOS για τα παιδιά έχει δεχθεί το πρώτο δεκάμηνο του 2024 σχεδόν 50.000 κλήσεις, εκ των οποίων πάνω από 100 αφορούσαν σεξουαλική κακοποίηση. Επιτόπιες παρεμβάσεις για θέματα σεξουαλικής κακοποίησης έγιναν μόνο για τέσσερα παιδιά – σε σύνολο πάνω από 200 παρεμβάσεων”.
Συνολικά, εκτιμάται ότι στη χώρα μας το σύνολο των νέων περιπτώσεων κακοποίησης παιδιών ξεπερνά τις 20.000 και αυτό δεν είναι παρά ένα περιορισμένο μέρος μιας τραγικής πραγματικότητας που αναδεικνύει σημαντικά κενά και ελλείψεις υποδομών που να εγγυώνται ασφαλή περιβάλλοντα διαβίωσης των παιδιών.
Σύμφωνα δε με έρευνα που έκανε το ΕΚΠΑ, ένα στα 10 παιδιά ηλικίας έως 3 ετών που φτάνουν στα παιδοχειρουργικά τμήματα των εξωτερικών ιατρείων νοσοκομείων του ΕΣΥ, είναι θύμα κακοποίησης ενώ ένα στα τέσσερα κατάγματα που συμβαίνουν σε παιδιά κάτω των τριών ετών είναι επίσης λόγω κακοποίησης.
Μιλώντας στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα news247, η Σοφία Καραγιαννοπούλου, παιδίατρος, αναπληρώτρια διευθύντρια ΕΣΥ και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Κοινωνικής Παιδιατρικής Βορείου Ελλάδος (ΕΕΚΠΒΕ) παρατήρησε ότι “χιλιάδες είναι τα παιδιά στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων που πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης”.
Επειδή το φαινόμενο της κακοποίησης των παιδιών στη χώρα μας τείνει να πάρει διαστάσεις επιδημίας,
Επειδή για την αντιμετώπισή του απαιτείται συντονισμένη πολυεπίπεδη δράση διαρκείας όλων των αρμόδιων φορέων της Πολιτείας με τη συνέργεια όλων των φορέων παιδικής προστασίας,
Επειδή η Πολιτεία έχει την υποχρέωση της έμπρακτης επαρκούς κοινωνικής και οικονομικής υποστήριξης των κακοποιημένων παιδιών και του οικογενειακού τους περιβάλλοντος,
Επειδή η παιδική κακοποίηση δεν αποτελεί φυσικό φαινόμενο αλλά αναπτύσσεται στο πρόσφορο έδαφος του κοινωνικού αποκλεισμού, της ραγδαίας φτωχοποίησης όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας και της παραμέλησης, αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών,
Επειδή για την αντιμετώπιση και την πρόληψη του φαινομένου, για τον έγκαιρο εντοπισμό περιστατικών κάθε είδους κακοποίησης επιβάλλεται κατάλληλη και συστηματική επιμόρφωση όλων των επαγγελματιών του πεδίου, των εκπαιδευτικών, όλων όσοι έρχονται σε επαφή με τα παιδιά,
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
- Σκοπεύουν να εκπονήσουν συνολικό Εθνικό Σχέδιο με στοχευμένες και πολυεπίπεδες δράσεις που να αντιμετωπίζει ολιστικά (από τον έγκαιρο εντοπισμό των περιπτώσεων ως την κατάλληλη αντιμετώπιση από τη Δικαιοσύνη) και να ανταποκρίνεται στο εύρος του φαινομένου της παιδικής κακοποίησης και θυματοποίησης;
- Σκοπεύουν για το σκοπό αυτό να ζητήσουν τη συνδρομή αρμόδιων φορέων με επιστημονική και επαγγελματική επάρκεια, όπως, για παράδειγμα, το Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο Αντιμετώπισης της Θυματοποίησης και Εγκληματικότητας των Ανηλίκων (ΚΕΣΑΘΕΑ);
- Γνωρίζει το Υπουργείο Παιδείας τα πλήρη στοιχεία των υποθέσεων κακοποιήσεων παιδιών ως σήμερα προκειμένου να προχωρήσει σε ανάλογες δράσεις στα σχολεία (πχ με προσλήψεις περισσοτέρων Ψυχολόγων και Κοινωνιολόγων και Κοινωνικών Λειτουργών); Ποιες και τι είδους πρωτοβουλίες προτίθενται να αναλάβουν οι αρμόδιες δομές του για την έγκαιρη διάγνωση και προστασία των παιδιών από κάθε μορφή κακοποίησης; Έχουν ζητηθεί τα σχετικά στοιχεία από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη;
- Στο άρθρο 17, παρ. 5 του νόμου 4823/21, για την “Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις”, τονίζεται ότι “Για την επίτευξη του σκοπού της, η Επιτροπή Διεπιστημονικής Υποστήριξης ασκεί, σε συνεργασία με το Κέντρο Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.) , ιδίως τις εξής αρμοδιότητες: (…) γ) Πραγματοποιεί συνεργατική διεπιστημονική αντιμετώπιση των δυσκολιών του μαθητή στη σχολική τάξη με τα μέσα και τους πόρους που είναι διαθέσιμοι στη σχολική μονάδα, στο σπίτι και στην κοινότητα για παρεμβάσεις και παραπέμπει, με τη συναίνεση των γονέων ή κηδεμόνων τους, τους μαθητές που χρειάζονται υποστήριξη στις ειδικές αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες. Αν προκύπτουν σαφείς ενδείξεις προβλημάτων ψυχικής υγείας ή παιδικής κακοποίησης ή γονεϊκής παραμέλησης, συνεργάζεται με Κοινοτικά Κέντρα Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων ή ιατρικές ή άλλες αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες της περιοχής της, με τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου και με τις αρμόδιες δικαστικές και εισαγγελικές αρχές”. Έχουν γίνει προσλήψεις προκειμένου να υλοποιηθούν οι προβλέψεις του νόμου; Και πόσες; Ποια η έμπρακτη υποστήριξη στις Δομές αυτές;
Οι ερωτώσες Βουλεύτριες και οι ερωτώντες Βουλευτές
Δούρου Ειρήνη (Ρένα)
Ακρίτα Έλενα
Αποστολάκης Ευάγγελος
Βέτα Καλλιόπη
Γαβρήλος Γεώργιος
Γιαννούλης Χρήστος
Θρασκιά Ουρανία (Ράνια)
Καλαματιανός Διονύσης
Κασιμάτη Ειρήνη (Νίνα)
Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος
Μπάρκας Κωνσταντίνος
Νοτοπούλου Αικατερίνη
Ξανθόπουλος Θεόφιλος
Παναγιωτόπουλος Ανδρέας
Παπαηλιού Γεώργιος
Τσαπανίδου Παρθένα (Πόπη)
Φάμελλος Σωκράτης
Ψυχογιός Γεώργιος
