Άρθρο της Ρένας Δούρου στο Καρφί
Οι ΗΠΑ εισέρχονται πλέον σε περίοδο εξωτερικής πολιτικής, αποικιοκρατικής έμπνευσης – πολιτική που εντάσσεται στο πλαίσιο της “αυτοκρατορικής προεδρίας”, που λειτουργεί όλο και πιο “ανεξέλεγκτη” από τα θεσμικά αντίβαρα που εγγυώνται τη δημοκρατική λειτουργία, παρατηρεί η Ρένα Δούρου, βουλεύτρια Δυτικής Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ και Τομεάρχισσα Εξωτερικών. “Ο συνδυασμός των στοιχείων αυτών διαμορφώνει μια άκρως δυστοπική προοπτική με την ανάδυση μιας “μαύρης διεθνούς” όπως την αποτύπωσαν οι ξένοι καλεσμένοι στην ορκωμοσία Τραμπ. Μια εξέλιξη που θα επιβαρύνει έναν πλανήτη ήδη εδώ και καιρό αποσταθεροποιημένο και ανασφαλή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…”
“Σε αυτή τη δύστηνη διεθνή πραγματικότητα, η άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής από την Ελλάδα είναι μονόδρομος. Η κυβέρνηση οφείλει να βάλει άμεσα τέλος στο δόγμα του “δεδομένου συμμάχου” που οδηγεί σε λογικές υποτέλειας χωρών – δορυφόρων και να κάνει σαφές ότι απορρίπτει αλλαγές συνόρων και παρεμβάσεις στο εσωτερικό της”, παρατηρεί.
Απέναντι λοιπόν σε αυτή την “αυτοκρατορική”, παρεμβατική εξωτερική πολιτική Τραμπ / Μασκ υφίστανται δύο τρόποι αντίδρασης: υποταγή / δορυφοροποίηση ή αντιπαράθεση με ολιστική στρατηγική προς όφελος των κοινωνιών.
Η ΕΕ αντιμετωπίζει υπαρξιακό ζήτημα που κρίνει το μέλλον του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, το οποίο ξεκίνησε ως ανάχωμα στο ναζισμό και προπύργιο δημοκρατίας, που σήμερα αναιρεί το τραμπικό δόγμα της αμερικανικής ισχύος. Αν η δεξιά ηγεσία της ΕΕ υποταχθεί στην ανερχόμενη ακροδεξιά, απεμπολώντας οριστικά τον αναγκαίο στόχο της στρατηγικής αυτονομίας και της αμυντικής της χειραφέτησης, οδηγείται στην απόλυτη ανυποληψία και συρρίκνωση.
Η κυβέρνηση οφείλει να βάλει άμεσα τέλος στο δόγμα του “δεδομένου συμμάχου” που οδηγεί σε λογικές υποτέλειας χωρών – δορυφόρων και να κάνει σαφές ότι απορρίπτει αλλαγές συνόρων και παρεμβάσεις στο εσωτερικό της. Να ξαναπιάσει το νήμα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτοβουλίες εξωστρέφειας, ειρήνης και σταθερότητας.
Το άρθρο της Ρένας Δούρου στο Καρφί
Αυτοκρατορική προεδρία Τραμπ, Ευρώπη και Ελλάδα
“Δεν είμαι σίγουρος. Δεν είναι δικός μας πόλεμος, είναι δικός τους πόλεμος”. Τα πρώτα λόγια του Ντόναλντ Τραμπ, από το Οβάλ Γραφείο για το μέλλον της εκεχειρίας στη Λωρίδα της Γάζας ήσαν αποκαλυπτικά. Φανέρωσαν το πως ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ χρησιμοποίησε εργαλειακά τον θετικό “θόρυβο” μιας εκεχειρίας που διεκδίκησε μόνο ως… “ντεκόρ” στην ορκωμοσία του. Από εκεί και πέρα… “δεν είναι δικός μας πόλεμος”…
Πράγματι ουδέποτε ο Ντόναλντ Τραμπ είχε θέσει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή ή τη δίκαιη επίλυση του Παλαιστινιακού ως προτεραιότητές του. Έτσι μπορεί στην εναρκτήρια ομιλία της προεδρίας του να δήλωσε “ειρηνοποιός και ενωτικός”, ωστόσο οι θέσεις του για αλλαγή συνόρων, προσαρτήσεις χωρών, απαξίωση του διεθνούς δικαίου και της πολυμερούς διπλωματίας προς όφελος του δικαίου του ισχυρού, περιφρόνηση συμμάχων και συμμαχιών, υποτίμηση της κλιματικής κρίσης, εμπορικούς πολέμους, κα, μαρτυρούν ότι οι ΗΠΑ εισέρχονται πλέον σε περίοδο εξωτερικής πολιτικής, αποικιοκρατικής έμπνευσης. Πολιτική που εντάσσεται στο πλαίσιο που ο έγκυρος Αμερικανός ιστορικός Άρθουρ Σλέσινγκερ σκιαγραφούσε, εδώ και μισό αιώνα, ως “αυτοκρατορική προεδρία”, που λειτουργεί όλο και πιο “ανεξέλεγκτη” από τα “checks and balances”, τα θεσμικά αντίβαρα που εγγυώνται τη δημοκρατική λειτουργία. Εκείνο που διαφοροποιεί τη σημερινή εξουσία Τραμπ, σε σχέση με το 1973, είναι η στήριξη της Προεδρίας από τους ολιγάρχες του χρήματος και των νέων τεχνολογιών που μέσω των παγκόσμιων πλατφορμών (X, Fb, Amazon, κα) ελέγχουν την πληροφορία… Ο συνδυασμός των στοιχείων αυτών διαμορφώνει μια άκρως δυστοπική προοπτική με την ανάδυση μιας “μαύρης διεθνούς” όπως την αποτύπωσαν οι ξένοι καλεσμένοι στην ορκωμοσία Τραμπ. Μια εξέλιξη που θα επιβαρύνει έναν πλανήτη ήδη εδώ και καιρό αποσταθεροποιημένο και ανασφαλή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
“Οι ΗΠΑ είναι κυρίαρχες γιατί είναι ισχυρές”, σχολίασε ο Γάλλος, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Μπερτράν Μπαντί. Απέναντι λοιπόν σε αυτή την “αυτοκρατορική”, παρεμβατική εξωτερική πολιτική Τραμπ / Μασκ υφίστανται δύο τρόποι αντίδρασης: υποταγή / δορυφοροποίηση ή αντιπαράθεση με ολιστική στρατηγική προς όφελος των κοινωνιών. Έτσι η ΕΕ αντιμετωπίζει υπαρξιακό ζήτημα που κρίνει το μέλλον του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, το οποίο ξεκίνησε ως ανάχωμα στο ναζισμό και προπύργιο δημοκρατίας, που σήμερα αναιρεί το τραμπικό δόγμα της αμερικανικής ισχύος. Αν η δεξιά ηγεσία της ΕΕ υποταχθεί στην ανερχόμενη ακροδεξιά, απεμπολώντας οριστικά τον αναγκαίο στόχο της στρατηγικής αυτονομίας και της αμυντικής της χειραφέτησης, οδηγείται στην απόλυτη ανυποληψία και συρρίκνωση. Καθίσταται ήπειρος σε γεωστρατηγική αποδρομή.
Σε αυτή τη δύστηνη διεθνή πραγματικότητα, η άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής από την Ελλάδα είναι μονόδρομος. Η κυβέρνηση οφείλει να βάλει άμεσα τέλος στο δόγμα του “δεδομένου συμμάχου” που οδηγεί σε λογικές υποτέλειας χωρών – δορυφόρων και να κάνει σαφές ότι απορρίπτει αλλαγές συνόρων και παρεμβάσεις στο εσωτερικό της. Να ξαναπιάσει το νήμα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτοβουλίες εξωστρέφειας, ειρήνης και σταθερότητας. Θέτοντας τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις σε αμοιβαία επωφελή βάση – απαραίτητη για την προστασία και προώθηση των εθνικών συμφερόντων απέναντι στην παράνομη αναθεωρητική ατζέντα της “Γαλάζιας Πατρίδας” της Τουρκίας.
